vrijdag, juli 07, 2017

IJzeren Gordijn




Tussen slapen en waken had ik een droom. Hoe hij precies verliep, kan ik mij al niet meer herinneren, maar de kern was dat ik met Stella een bootreis naar een of ander buitenland had gemaakt en dat ik na de paspoortcontrole een tas bleek vergeten, waarin mijn iPad zat. Op die iPad stonden unieke foto's. Teruggaan om de tas op te halen, was onmogelijk, dat moesten anderen doen, maar die anderen lieten niets van zich horen. Eerst voelde ik paniek, daarna een soort van berusting en tenslotte kreeg Stella de schuld. Einde droom. Het was kwart voor zeven. Een zonnige zomermorgen. Ik hoorde een buurman in zijn auto stappen en wegrijden.

Jaren geleden vloog ik van Schiphol via Boedapest naar Thessaloniki. In Boedapest was er opnieuw veiligheidscontrole. We hebben wat te danken aan de geestdrijvende medemens, die voor zijn idealen dood en verderf wil zaaien. Portemonnee, sleutels, aansteker, telefoon en horloge moesten in zo'n zeepbakje, om er na de controle weer over te kunnen beschikken. In een onverklaarbare vlaag van afwezigheid, vergat ik dat bakje. Ik kwam daar bij de gate achter. Ik herinner mij de paniek, vooral vanwege de sleutels van mijn huizen in Dordrecht en Thessaloniki. Terug kon niet, maar gelukkig vond ik al snel ik een beveiligster die mij door een paar afgesloten deuren loodste naar een trap, waarop halverwege een collega van haar stond met dat bakje. Ik denk nog steeds dat ik het misschien heb gedroomd.

Nog langer geleden hebben de Hongaren mij ook eens uit de brand geholpen. Ik verbleef met vrienden in Boedapest, na een tussenstop in Wenen. Na aankomst in Wenen ging ik aan de race vanwege een afhaalmaaltijd van een, inmiddels terecht failliete, Dordtse Surinamer. In een Weense apotheek verkochten ze mij peperdure pillen die weinig uithaalden. In Boedapest probeerde ik nogmaals een apotheek. 'Deze moet u nemen,' zei de apotheker in gebrekkig Engels, waarbij hij zich verontschuldigde omdat ik 'als buitenlander' de rekening moest betalen. Een paar forint, omgerekend ongeveer vijfentwintig cent. Het was nog in de tijd van het IJzeren Gordijn. Binnen een dag voelde ik mij weer kiplekker. Ik vraag mij af of het in het 'democratische' Hongarije, waar fascistische ideeën inmiddels welig tieren, nog steeds zo goed is geregeld.

Foto: archief auteur



Geen opmerkingen: