Tussen
slapen en waken had ik een droom. Hoe hij precies verliep, kan ik mij
al niet meer herinneren, maar de kern was dat ik met Stella een
bootreis naar een of ander buitenland had gemaakt en dat ik na de
paspoortcontrole een tas bleek vergeten, waarin mijn iPad zat. Op die
iPad stonden unieke foto's. Teruggaan om de tas op te halen, was
onmogelijk, dat moesten anderen doen, maar die anderen lieten niets
van zich horen. Eerst voelde ik paniek, daarna een soort van
berusting en tenslotte kreeg Stella de schuld. Einde droom. Het was
kwart voor zeven. Een zonnige zomermorgen. Ik hoorde een buurman in
zijn auto stappen en wegrijden.
Jaren
geleden vloog ik van Schiphol via Boedapest naar Thessaloniki. In Boedapest was er opnieuw veiligheidscontrole. We hebben wat te danken
aan de geestdrijvende medemens, die voor zijn idealen dood en verderf
wil zaaien. Portemonnee, sleutels, aansteker, telefoon en horloge
moesten in zo'n zeepbakje, om er na de controle weer over te kunnen
beschikken. In een onverklaarbare vlaag van afwezigheid, vergat ik
dat bakje. Ik kwam daar bij de gate achter. Ik herinner mij de
paniek, vooral vanwege de sleutels van mijn huizen in Dordrecht en
Thessaloniki. Terug kon niet, maar gelukkig vond ik al snel ik een
beveiligster die mij door een paar afgesloten deuren loodste naar een
trap, waarop halverwege een collega van haar stond met dat bakje. Ik denk nog
steeds dat ik het misschien heb gedroomd.
Nog
langer geleden hebben de Hongaren mij ook eens uit de brand geholpen.
Ik verbleef met vrienden in Boedapest, na een tussenstop in Wenen. Na
aankomst in Wenen ging ik aan de race vanwege een afhaalmaaltijd van
een, inmiddels terecht failliete, Dordtse Surinamer. In een Weense
apotheek verkochten ze mij peperdure pillen die weinig uithaalden. In
Boedapest probeerde ik nogmaals een apotheek. 'Deze moet u nemen,'
zei de apotheker in gebrekkig Engels, waarbij hij zich
verontschuldigde omdat ik 'als buitenlander' de rekening moest
betalen. Een paar forint, omgerekend ongeveer vijfentwintig cent. Het
was nog in de tijd van het IJzeren Gordijn. Binnen een dag voelde ik
mij weer kiplekker. Ik vraag mij af of het in het 'democratische'
Hongarije, waar fascistische ideeën inmiddels welig tieren, nog
steeds zo goed is geregeld.
Foto:
archief auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten