Ik
was van plan om een nijdig stuk te schrijven over het besluit van de
gemeenteraad van Dordrecht om ten zuiden van de Zeedijk een
bedrijventerrein aan te leggen, maar mijn vriendin Susan uit Engeland
kwam een paar dagen logeren. Ze verbleef voor het laatst in Dordrecht
in 1969, bij ons thuis, achter de Remonstrantse kerk. We hadden
elkaar voor het laatst gesproken in Engeland in 1986, dus er viel wat
bij te praten, als het weer maar meewerkte. Natuurlijk dreigde er
regen toen ik haar van Schiphol haalde, wat verwacht je na zoveel
droge en warme dagen, maar ik wist het tijdig op een akkoordje te
gooien met de Boven Ons Gestelden, zodat haar verblijf beperkt bleef
tot een heel enkel buitje, dat we konden uitzitten in een van de
Dordtse horecagelegenheden.
Er
was in al die jaren hier en daar wel iets veranderd in Dordrecht.
Susan bleek een scherp geheugen te hebben. Toen we naar het
Scheffersplein liepen zei ze: 'Hier stond het altijd vol met auto's.'
Visser werd nog gedreven door Kees van Dijk. Inmiddels is daar het
tijdperk Mol-Van der Leeden ten einde gekomen en zwaait Dennis van
Buuren in de mooi vernieuwde zaak de scepter. Het oude postkantoor
moest nog gesloopt worden. Over het Bagijnhof zijn we niet gelopen,
ik wilde haar het huidige aanzien besparen. Het is bij de laatste
herinrichting niet onaardig geworden, maar de gebouwen van Hema en
C&A blijven verschrikkelijk om aan te zien. Over het 'Entree
Dordrecht' zwijg ik maar liever, voor mij is dat meer een
achteruitgang dan een voordeur. Met gepaste trots kon ik haar
vertellen dat dat andere gedrocht, het voormalige ANWB-gebouw,
binnenkort wordt gesloopt, al vrees ik met grote vreze wat ervoor in
de plaats komt, want sinds projectontwikkelaars als Van Pelt en Dudok
de werkelijke macht in handen hebben in plaats van de gemeenteraad, is het
aanzien van de stad er niet altijd op vooruit gegaan.
Susan
herinnerde zich de winkel in de Hofstraat, waar in 1969 het Cultureel
Warenhuis Bobby Kinghe was gevestigd, gedreven door Jan van de Geer
en Gerrit de Wolf (1949-2010). Jan zou zij later ontmoeten op het
terras van Visser, als vanzelfsprekend ons dagelijks adres voor de
namiddagborrel. Van de Hofstraat herinnerde zij zich de school, een
beetje achteraf, hij zou nu gedeeltelijk in de kloostertuin staan. Nu
staat er een aaneengesloten rij historische gevels. Een geslaagd
gegoochel met de tijd sinds de restauratie en nieuwbouw van de straat
in de late jaren zeventig. Dat Bobby Kinghe daardoor zijn leuke
winkel kwijtraakte heb ik haar maar niet verteld. Er is veel
betreurenswaardigs gebeurd in de stad en daar staat een aantal mooie
restauraties en lofwaardige projecten tegenover. Ik ben er nog steeds
niet uit naar welke kant de balans omslaat. Op haar laatste avond in
Dordt bezochten we een concert in DOOR. Ze was laaiend enthousiast
over die boeiende, culturele broedplaats. Dat ook daarboven de
gemeentelijke valbijl hangt, heb ik maar niet verteld.
Foto:
Kees Klok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten