Een boekhandel die tegelijkertijd café is, of een café dat tevens boekhandel is. Dat vind ik een prachtcombinatie. Jarenlang was ik stamgast in Loxias, café en boekhandel in Thessaloniki. Een geliefde plek bij studenten, geleerden, dichters, schrijvers en dergelijken. Jarenlang gold het adagium 'als er een bom op Loxias valt, is het gedaan met de cultuur van de stad.' Wie doodging bleef een beetje meedoen, want waar geen boekenkasten stonden, hingen portretten van dichters, filosofen en acteurs aan de muur. Vanaf zijn plek tegenover de bar keek de wijsgeer Kornilios Kastoriadis (1922-1997) mij altijd indringend aan, zoals je dat van een filosoof verwacht. Dat wij niet alleen dezelfde voornaam hebben, maar ook een identiek kapsel, is toeval, maar het komt niet zelden voor dat, als ik mij in Griekenland voorstel als Kornilios, iemand 'Kastoriadis' roept.
Een ander café alias boekhandel is Kafka, in de havenstad Alexandroupolis. Ik ontdekte Kafka bij toeval, toen ik in de stad overnachtte op doorreis naar het eiland Samothraki. De dag dat ik aankwam was er geen veerboot. Het openbaar vervoer in Griekenland neemt steeds dramatischer vormen van verval aan, ook al doen ze er alles aan om het anders te laten lijken. Onlangs opende premier Tsipras juichend een metrostation in Thessaloniki, waar al sinds 2006 wordt gebouwd aan een lijntje van negen kilometer, maar er lag nog geen meter rails en volgens optimistische prognoses kan de lijn pas in 2021 of 22 in gebruik worden genomen. Het doet aan de Hoekse Lijn denken, of aan de Noord-Zuidlijn, maar in Nederland hebben we alles vanzelfsprekend veel beter voor elkaar dan in het zonnige zuiden. Er wordt veel gesproken over een hogesnelheidslijn tussen Thessaloniki en Athene, maar ook die schijnt steeds weer op uitstel te stuiten. Misschien moeten ze de bedenkers van de Intercity Direct eens raadplegen, die hebben ervaring met krukken op het spoor.
Kafka dus. Toen ik binnenstapte trof me een aangename, wat studieuze sfeer. Boeken tot het plafond. Je moest via een verschuifbare ladder naar de hoogste planken, iets wat ik met mijn hoogtevrees maar overliet aan het personeel. Aan de andere kant tafeltjes, waaraan overduidelijk werd gestudeerd, achterin een bar en daarachter een prettige binnenplaats, waar regelmatig literaire- en muziekavonden worden georganiseerd. Voor Kafka ben ik op de terugreis van Samothraki nog een nachtje overgebleven. Alexandroupolis heeft ruim 72.000 inwoners, een universiteit en een boekhandel annex café, of, zoals je wil, café annex boekhandel. Soms voel ik mij als inwoner van Dordrecht ernstig tekort gedaan.
Foto's: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten