Iemand belt namens het NRC-Handelsblad. Ik heb mij vele malen aangemeld bij het bel-mij-niet-register, maar weet zo'n man in een 'call centre' ergens in het buitenland veel. Of hij mij een proefabonnement cadeau kan doen, 'want in het verleden heeft u de krant ook gelezen.'
'Dat is lang geleden, toen heer Olivier B. Bommel nog op de Achterpagina stond.'
Ik vertel dat ik mijn abonnenment heb opgezegd toen Bommel uit de krant verdween. Er zijn grenzen. 'Als Bommel terugkeert, neem ik weer een abonnement, zeg dat maar tegen je hoofdredacteur.'
Hij probeert het nog met een: 'Maar Marten Toonder is toch alweer een tijdje dood?'
'Jazeker. Stan Laurel en Oliver Hardy ook, maar daarom lachen we niet minder om de Dikke en de Dunne.'
Voor hij afbelt klinkt het bandje van het bel-mij-niet-register, waar ik niet meer naar luister. Ik luister naar de radio, de lokale, waar iemand zich druk maakt over de giftreinen die al jaren onbekommerd door de bebouwde kom van Dordrecht rijden. Op tweehonderdvijftig meter van mijn huis, door de gevaarlijkste spoorbocht van Nederland. De boosheid en verontrusting zijn terecht, maar het economisch belang gaat altijd voor, vraag dat maar aan de Groningers, en er is geen Tom Poes om een list te verzinnen.
Bommel uit het NRC-Handelsblad! Een lage streek van het Internationaal Oliekapitaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten