Bonten, Koopmans, Gommers, Kuipers, ze blijven maar opduiken in de media met hun onheilsboodschappen. Hij wordt er nogal moedeloos van. Er waren tijden dat heersers boodschappers met onheilstijdingen de kop lieten afslaan. Daar is hij geen voorstander van en hij begrijpt ook wel dat de regering zich laat adviseren door deskundigen, want tijdens de coronacrisis is duidelijk geworden dat het kabinet het vooral niet van de eigen snuggerheid moet hebben. Toch vindt hij het mediaoptreden van bovengenoemd viertal zo langzamerhand wel genoeg geweest. Onderzoek, coördineer, adviseer die beklagenswaardige Hugo, overleg met professor Distel, drink koffie met het OMT, maar houd verder je mond, denkt hij. Hij vraagt zich ook af waar die mensen de tijd voor al die leuterprogramma's vandaan halen.
Ondertussen heeft hij al een paar keer gebruik gemaakt van de heropening van de terrassen, al ergert hij zich aan de restrictieve voorwaarden waaronder dat voorlopig mag. Alleen de idiote sluitingstijd van 18.00u al, de oekaze van maximaal twee mensen aan een tafeltje, wat veel geschreeuw naar andere tafels inhoudt, want je wil toch met je hele groepje vrienden praten. En dan nog het blauwbekken, want het is tot nu toe een kutvoorjaar. Dat is zo ongeveer het enige dat je Hugo de Jonge niet kunt aanrekenen.
Het ergst vindt hij het voortdurend tergend langzaam voorbijrijden van politie en handhaving, alsof hij in een dictatuur leeft. 'De dictatuur der virologen,' noemen ze het op het terras. Ondertussen hoort hij mevrouw Koopmans voor de zoveelste keer kakelen op de radio.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten