Storm

'Jawel, ik ben wezen stemmen,' antwoordt Warnaar een iets te nieuwsgierige buurvrouw, 'en ook maar gelijk voor het waterschap.' Hij had geen notie van wat welke partij daar nou wilde, maar hij had gewoon iemand gekozen van de club die ook zijn stem voor de Provinciale Staten, en dus indirect voor de Eerste Kamer, had gekregen. Geen proteststem, maar een keurige, gematigde partij, ietwat links van het midden. 

Heel lang geleden, toen hij nog een puber was, had hij weleens op 1 mei met nog een handvol anderen achter een rode vlag door het dorp gelopen, maar dat was toch vooral om met vriendjes mee te doen. In zijn studietijd vond hij Marx en Lenin alleen maar slaapverwekkend en zat hij liever in de kroeg dan mee te schreeuwen met opgewonden medestudenten. De kroeg is sindsdien populair gebleven.

De buurvrouw zei iets over de Boze Boeren Beweging, maar tegelijkertijd vroeg de bakker wie er aan de beurt was en deed hij zijn bestelling. Hij ging er verder niet op in. De kranten stonden vol over de zoveelste protestclub die uit het niets was opgekomen en ongetwijfeld weer in het niets zal verdwijnen. Het begon al bij boer Koekoek, die hij als dertienjarige trouwens wel grappig vond, lang voor de opkomst van die kale kwibus uit Rotterdam met zijn schoothondjes. Hij vindt alle ophef in de kranten en op de radio iets te veel van het goede. Toen de storm eindelijk een beetje begon te luwen, kreeg je ook nog Ajax-Feyenoord.

Foto: auteur