In memoriam Stella Timonidou
26 juli 1946 – 26 december 2007
ALLES VERVLOEIT
In dit land dat onder
de zeespiegel verzinkt,
in dit schijnbaar rustig landschap
waar de wisseling van seizoenen
niet meer zo waarneembaar is,
in deze plaats die aan het lot
van de wind is overgelaten
waar het licht weinig
en het water overvloedig is,
komen hier en daar
helderwitte anemonen op
die voortdurend hun bloemblaadjes
openhouden
gereed om weg te vliegen.
De grijsgroene rivier stroomt rustig
tot zij het wisselend getij van de zee ontmoet.
De wolken hoog in de lucht veranderen
steeds meer van kleur, vorm en vaart.
In deze beweging van natuur en leven
worden ook wij meegetrokken
van de ene plek naar de andere.
We verbreden onze horizon
en wisselen ideëen uit.
Die zetten wij op papier.
Daarvan maken wij poëzie
die op haar beurt in de oneindige
beweging meegaat
om tenslotte uit te komen
bij τα πάντα ρει.*
Stella Timonidou
In: Eindeloze nachten. Gedichten. Liverse 2009.
3 opmerkingen:
Ja Kees, de tijd vliegt; we hebben er veel aan gedacht vandaag.
Sterkte! Marja
Hartelijke groet, Wim.
Geen gemakkelijke dagen voor je, Kees, maar Stella is nog altijd in de harten van veel mensen, zo ook in de mijne.
groetjes, Bettina
Een reactie posten