De Macedoniërs uit de Oudheid, een tak van de Doriërs, die in de noordelijke periferie van het oude Griekenland bleef hangen, stonden bekend als een gehard volk. Niet voor niets wist de bekendste van hun koningen zo'n beetje de halve, toenmalig bekende, wereld te veroveren. Overal in het Nabije en iets verdere Oosten zijn daar nog sporen van te vinden, tot en met een paar dorpjes ergens in de Pakistaanse wildernis, waar naar verluidt nog een soort Grieks wordt gesproken. Alexander de Grote heeft het letterlijk ver gebracht, maar hij ging te jong dood in Babylon om zijn rijk te consolideren en zonder zijn opvolging te regelen. Zo groot was hij nu ook weer niet. Onder zijn generaals, ook wel de Diadochen genoemd, brak vrijwel direct strijd uit over de verdeling van de koek, waardoor het rijk uiteen viel. Er zijn weleens mensen geweest die twijfelden aan het Griekse karakter van de klassieke Macedoniërs, maar het krakeel dat uitbrak onder de Diadochen sluit naadloos aan bij de endemische verdeeldheid die de Grieken kenmerkt, vanaf het allereerste begin, zo'n tweeduizend jaar voor Christus, tot op de dag van vandaag.
Een deel van de Grieken, murw geslagen door het omhoog springen van de werkloosheid, de ene loonsverlaging na de andere en door een golf van paniekbelastingen, wacht berustend af tot de economie geheel zal zijn ingestort, tot de drachme weer wordt ingevoerd en op wat dat met zich zal meebrengen: hongersnood, burgeroorlog, massa-emigratie of de utopie van baas in eigen economische buik? Een ander deel loopt met verhitte koppen achter de vakbonden aan die nog steeds denken dat staken het adequate antwoord is op de instorting van de economie. Dat is zoiets als een dokter die een patiënt met bloedarmoede voortdurend aderlatingen geeft. Iedereen die in Griekenland om zich heen kijkt weet dat het medicijn dat de bevolking door de strot wordt geduwd (bezuinigen, bezuinigen en nog eens bezuinigen) volstrekt averechts werkt. De regering doet vooralsnog alsof ze het levenselixer voor de economie heeft uitgevonden, maar dat zal niet al te lang meer duren. De door de EU en het IMF afgedwongen coalitie is al aan het kraken en zeker bij coalitiepartner Pasok is het ijs dun geworden. Of het team van Papadimos de verkiezingen van april, of mei, daarover is nog geen zekerheid, haalt is nog maar de vraag. Ondertussen stellen de banken, waarmee de Grieken onderhandelen over het afschrijven van een deel van de schuld, zich keihard op, na eerst enorme woekerrentes te hebben geïncasseerd. De rente dient hoog te blijven en de nieuwe Griekse staatsleningen dienen onder Engels recht te vallen in plaats van onder Grieks recht. Dat is nog eens aantasting van de soevereiniteit. In Nederland zou niet alleen Gekke Geert (met dank aan Maarten van Rossem) in de hoogste boom klimmen, maar alle politici met hem. Aan Griekenland kun je zulke schandelijke eisen kennelijk wel stellen. Hoe recht de rug van premier Papadimos zal blijven moet nog blijken.
In de hoofdstad van de Voormalige Joegoslavische Republiek van Macedonië, is een gigantisch standbeeld van Alexander de Grote neergezet. Daar heeft men de historische faculteit omgedoopt tot mythologische faculteit. Het is vanuit historisch oogpunt even zot als het naar hem vernoemen van het vliegveld van Skopje. Pas in de Romeinse tijd werd het grondgebied van de VJRM aan het geografische Macedonië toegevoegd en het duurde tot in de zevende eeuw na Christus voor de eerste Slaven zich in de streek vertoonden. Minder zot is het door de Grieken omdopen van Thessaloniki Airport tot Macedonia Airport. Dat ligt tenslotte in Grieks-Macedonië en de klassieke Macedoniërs waren Grieken, al was dat ook uit propagandistische overwegingen, niet omdat men die naam esthetischer vond. Al zo'n twintig jaar maakt de voortdurend provocerende, straatarme dwerg uit het noorden met de steeds als een stier op een rode lap reagerende, inmiddels bijna even arme, reus in het zuiden, ruzie over hoe de dwerg zich mag noemen. Ze zouden elkaar in de niet zo verre toekomst weleens hard nodig kunnen hebben, maar nationalisme werkt nu eenmaal als zonlicht dat recht in je ogen schijnt. Evenals tomeloze hebzucht, de drijfveer achter de Angelsaksische hedgefunds en banken die de bron van de huidige crisis en ellende zijn. Nationalisme en ongebreidelde hebzucht, ik vrees dat zelfs iemand van het formaat van Alexander de Grote daar geen eind aan kan maken, laat staan het kleingoed dat op het ogenblik Europa leidt, in plaats van echte staatslieden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten