Iedereen stadsdichter

Dordrecht benoemt geen nieuwe stadsdichter. Dat meldt De Dordtenaar. De gemeenteraad wil er niet aan. In het debat kwam Groen Links-raadslid Ahmet Karapinar tegenover cultuurwethouder Piet Sleeking te staan. Mijn oud-leerling tegenover mijn oud-klasgenoot. Ik zie dat als een aardige bijkomstigheid. Ik heb het stadsdichterschap nooit geambieerd, maar ik waardeer het dat mijn naam in het raadsdebat werd genoemd. Ik denk dat het Dordtse publiek nu massaal mijn boeken gaat kopen.

Dordrecht had ooit een voorbeeldfunctie toen het fenomeen stadsdichter populair werd. Het was weliswaar niet de eerste stad die een stadsdichter benoemde, dat was Venlo met Emma Crebolder, maar na de benoeming van Jan Eijkelboom nam het fenomeen een grote vlucht. Nu hebben we in Nederland en Vlaanderen een overvloed aan stads-, dorps-, wijk- en clubdichters. Behalve in Dordrecht dus. Dat de stad zich daardoor een beetje belachelijk maakt (ook omdat van de kosten nog geen kruidenier wakker zal liggen) zal de meeste Dordtenaren worst zijn. Wat dat betreft kun je het raadsbesluit een toonbeeld van democratie noemen.

Toen Jan Eijkelboom tot stadsdichter voor het leven werd benoemd, was dat meer om deze landelijk (terecht) hogelijk gewaardeerde woordkunstenaar in zijn oude dag financieel te ondersteunen, dan vanuit bekommernis om de poëzie. Vandaar het ruimhartige bedrag van 11.000 euro per jaar. Dat Jan zich buitengewoon goed van zijn taak kweet, leverde de gemeente een veelvoud van dat bedrag aan positieve publiciteit op. Tel uit je winst. Zijn opvolgster, Marieke van Leeuwen, benoemd voor vier jaar, in plaats van voor het leven, moest het met 5000 euro doen. Ook zij heeft het als stadsdichter uitstekend gedaan. Tel uit je nog grotere winst. Op haar afscheidsavond was geen enkele vertegenwoordiger van de gemeente aanwezig. Dat tekent de belangstelling. Dan moet je je als dichter afvragen of je je tijd en creativiteit wel moet besteden aan een gemeenschap die het zo evident niets kan schelen.

Nu worden dichters ter stede aangemoedigd zich te melden met een vers wanneer zich een bijzondere gelegenheid voordoet. Iedereen stadsdichter dus. Wie weet wat er uit voortkomt, maar ik heb wel iets anders te doen dan paarlen voor de Dordtse zwijnen te gooien. Ik drink graag een borrel met mijn oude schoolmaatje Piet, maar hij moet mij vooral niet vragen om een 'gediggie' voor de koning te schrijven.