dinsdag, november 11, 2014

Vriesehaven




Vanaf de Sint Jorisbrug maak ik een foto van de Vriesehaven. Die heet officieel Spuihaven, vertelde collega dichter Pieter Breman mij onlangs. Ongetwijfeld heeft hij gelijk, hij heeft bijna zijn hele werkende leven op het Stadsarchief doorgebracht en kan het dus weten. Ik ben op honderdvijftig meter van de Vriesebrug geboren. Wij buurtbewoners (en oud-buurtbewoners) noemen het stuk singel tussen de Johan de Wittbrug en de Riedijkshaven Vriesehaven. Daar moet de gemeente maar aan wennen. Zoals ze er ook aan zal moeten wennen dat de ridicule naam Erfgoedcentrum Diep er bij mij niet in wil. Dat is gewoon het Stadsarchief.

In de Vriesehaven dreef ooit een vis. Die was daarin gedeponeerd door mijn medestudent Han van Gorkom, toen een bekend voetballer bij Fluks. Wij deden als kwekelingen in 1972 enige tijd praktijkervaring op op School Vest, het gebouw dat tussen de bomen schemert, achter het veel later opgetrokken prieeltje. Ons werd op het hart gedrukt de leerlingen met tastbare voorbeelden te onderwijzen. Han zou met die vis een biologieles geven. 's Morgens kocht hij de vis, ik mag doodvallen als dat niet bij Fijneman in de Vriesestraat was, die een prachtige wandplaat met de meest fantastische vissen in zijn zaak had hangen. Bij hem waren het nog visschen. De les was pas 's middags, de vis werd zolang, in een krant gewikkeld, op een kast gelegd.

In de loop van de ochtend brak de zon door. Die scheen gedurende de middagpauze, van twaalf tot half twee, gemoedelijk in het lokaal, terwijl de leerlingen en onderwijzers thuis of op het schoolplein hun boterhammetje aten. Er begon zich een penetrante vislucht door het gebouw te verbreiden. Het duurde even voor de bron was gelokaliseerd. Ik zie Han nog met toegeknepen neus de vis van de kast pakken, waarna hij rechtstreeks terugging in zijn element. Het gebouw moest geruime tijd worden gelucht voor het weer gebruiksklaar was. Het doel van de les was bereikt. De leerlingen hadden geleerd dat dode vissen niet alleen ongehoord kunnen stinken, maar ook blijven drijven. Ik staar een poosje naar het water, maar het is te troebel om te zien of de Vriesehaven nog steeds visrijk is. Schilderachtig is hij nog wel, ook al is School Vest inmiddels van de Vest verbannen.

©Kees Klok

Foto: auteur



Geen opmerkingen: