In
negentienzesennegentig ging de tuin op de schop, zoals dat heet. Alle
wildgroeiende struiken haalden we er uit en ik spitte het geheel door
onkruid verstikte grasperk grondig om. Daarna kwamen er nieuwe bomen
en planten in. Een laurier en een vervanger voor de oude, omgewaaide
perenboom. Een deel van de tuin is bestemd voor kruiden en bloemen.
Een deel is het domein van allerlei soorten onkruid. Nu en dan gaat
de schoffel er doorheen, maar je moet de natuur ook wat gunnen.
In
hetzelfde jaar bracht Haris Alexiou haar CD Yirizontas ton Kosmo
uit (wat iets betekent
als rond de wereld reizend). Ik speel hem regelmatig af. Op de hoes
zit een sticker, waarop ik 'Stella Timonidou-Klok' heb geschreven.
Het was een van de CD's die Stella bij zich had op haar kamer in het
Albert Schweitzerziekenhuis, tijdens de laatste weken van haar leven.
Als ik bij haar was, luisterden we naar haar lievelingsmuziek.
Ik
ben meer van de droom dan van de daad. Ik zwerf vaak door het
Engeland van mijn jeugd, hand in hand met een roodharig hippiemeisje.
Ik logeer vaak met Stella op het eilandje in het meer van Ioannina,
waar je door de hanen wordt gewekt, en soms haal ik op een terras in
Lissabon herinneringen op met gestorven vrienden. Rond de wereld reis
ik in de schaduw van de perenboom.
Foto:
auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten