Hoewel er in
al die jaren een vriendschap is ontstaan, spreken Rita en Sofia van
Loxias mij en de andere stamgasten altijd aan met u. Dat schept enige
afstand, maar onaangenaam is het niet. Het verbeeldt dat wij
commanderen en zij dienen, al weten we allemaal dat, als puntje bij
paaltje komt, zij de regie stevig in handen hebben. Rita,
bijvoorbeeld, bepaalt de muziekkeuze. Die bevalt mij meestal wel,
maar soms ook niet. Toch valt er aan een avond met veel te luide en
niet bij het kafeneion
passende salsa niet te tornen. Ook niet door de baas, die in zulke
gevallen vriendelijk maar beslist wordt genegeerd. Gelukkig houdt
Rita ook erg van goede, Griekse muziek en van Portugese fado's.
Het is een
beetje een schijnheilige voorjaarsdag. Waar de zon is, is het
aangenaam, maar in de schaduw is het koud. Het lijkt zomer, maar de
Vardaris, die straffe wind vanaf de Balkan, houdt de echte zomer nog
even op afstand. Ik verbaas mij over de korte broeken van groepjes
vroege toeristen, maar de menselijke aanleg voor zelfbedrog zal hen
wel doen geloven dat het een heerlijk warme dag is en dat er straks
in de hoteltuin wordt gebarbecued. Ik vraag me weleens af wat er waar
is van al die vakantieverhalen die aan het begin van het nieuwe
schooljaar bij ons de ronde deden in de docentenkamer. Het was
doorgaans geweldig, prachtig en schitterend, op het ongelofelijke af.
Op een
olifant door een oerwoud moeten lijkt mij een onaangenaam zweterige
en naargeestige ervaring. Ik heb het ook niet op al die enge beesten
daar en op grote spinnen en vieze vliegjes. Iemand vertelde eens een
jubelverhaal over een reis door Thailand. Het hoogtepunt leek het
schijten over een balk, met een paar varkens eronder die de drollen
meteen opaten. Dat was na zo'n rit op een olifant, meen ik. Ik heb
prachtige foto's uit Thailand gezien en mooie reportages op de
televisie, maar ik associeer dat land toch vooral met de
seksindustrie: dat je een bloedmooie meid meeneemt naar je hotel en
dat het tot je schrik een travestiet blijkt. Nee, als reizen dan toch
moet, dan ga ik liever naar een eiland waar ze mij al jaren kennen:
Skyros, beeldschone natuur, rust en ruimte en lekker vertrouwd.
Foto:
auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten