Over
mijn stamcafé,
poffertjessalon Visser, hangt al sinds begin juli diepe stilte. Gaat
iemand de zaak overnemen en voortzetten? Of komt de boel in handen
van een cultuurbarbaar die er een loungebar van maakt? Nog erger zou
jarenlange leegstand zijn, met de aanklevende verpaupering van het
pand. In afwachting van wat er gaat gebeuren, zwerven wij stamgasten
van kroeg naar kroeg. Het Dordtse horeca-aanbod is groot genoeg, maar
nergens is het Visser. Zolang het weer nog zomers is, is het te
dragen. Terrassen zat, maar wat als de herfst invalt?
Eigenlijk
zou Visser op grond van zijn geschiedenis tot cultureel erfgoed
moeten worden verklaard. Dan kan Hendrik de Keijser het pand,
desnoods met een subsidie van rijk en gemeente, kopen, restaureren en
tegen een reële prijs aan een uitbater verhuren, mits die zorgt dat
Visser de sfeer van Visser houdt.
Die
oplossing zal wel een illusie blijven. Ik zie de gemeente hiervoor zo direct
de portemonnee niet trekken, laat staan het rijk. Dat er een Dordtse
traditie teloor gaat, ach. We krijgen straks 'contact met het water' bij de
Visbrug, waar ze ons persé
in de boot willen nemen, al zijn er steigers en opstappunten in de
nabijheid te over.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten