Omdat de voorspelde regen uitblijft, is hij veel te vroeg. Hij denkt hardop aan de bar. 'Als u een goede plaats wil, kunt u beter vast gaan zitten,' zegt het meisje van de kaartcontrole. Het zaaltje loopt snel vol. Als A.L. Snijders het podium opklimt, wordt het stil. Tommy Wieringa volgt. Een mevrouw heet welkom. Ze zegt dat de gespreksleider ziek is, dat de schrijvers zelf maar moeten.
'Heeft u een vraag?' vraagt Wieringa. De zaal zwijgt. 'We doen wel wat,' zegt Snijders, die eigenlijk Peter Müller heet. 'Hier zit een alias,' glimlacht hij. 'Ja,' beaamt Wieringa, 'die mensen hebben tenslotte vijftien euro betaald.' Er begint een ontspannen gesprek. Twee heren bij de open haard. Soms onderbreken ze elkaar om een kort verhaal voor te lezen. Als het woord katholieken valt, roept een man met een arbeiderspet: 'Die zijn niet te vertrouwen, hoor!' Op het podium wordt gegeneerd gelachen. Het is hier wel biblebelt, maar je weet nooit hoeveel katholieken in de zaal zitten.
Uiteindelijk verloopt het gesprek. 'Hiernaast kunt u een drankje halen en boeken kopen,' roept de mevrouw van achter uit de zaal. Die loopt snel leeg. Tijdens het gesprek blijkt de regen toch gekomen. Nogal hevig ook. Terwijl hij aarzelt, stapt de man met de arbeiderspet naar buiten. Hij zegt: 'Het is maar water, hoor.'
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten