Op de universiteit leerde hij dat men zich in de zeventiende eeuw niet identificeerde met de natie (de natiestaat was iets van de negentiende eeuw), maar met de regio, met de stad of streek waaruit men kwam. Je was, in het geval van zijn voorouders, allereerst Dordtenaar, daarna misschien Hollander, maar Nederlander, nee.
Als hij diep in zijn ziel probeert te kijken, is dat eigenlijk nog steeds zo: Dordtenaar. Het idee dat zijn stad ooit samen zou moeten gaan met omliggende gemeenten in een 'Drechtstad' is een gedachte die hem met diepe weerzin vervult. Hij begrijpt heel goed het sentiment onder geboren Dubbeldammers, die eigenlijk nog steeds met de annexatie van hun gemeente door Dordrecht in hun maag zitten.
De Dordtse schilder, schrijver en leerling van Rembrandt, Samuel van Hoogstraeten (1627-1678), die overigens ook banden had met Den Haag, waar hij gedeeltelijk opgroeide, verbleef van 1662 tot 1667 in Londen, waar hij zijn bekende treurspel, Dieryk en Dorothé of de verlossing van Dordrecht, schreef. Dat was dus ook tijdens de Tweede Engelse Oorlog (1665-1667). Kennelijk waren er geen bezwaren om in de hoofdstad van de vijand te verblijven. Hij moet, bedenkt Warnaar, daar het bulderen van de kanonnen hebben gehoord tijdens de tocht naar Chatham. Daarin speelde de Dordtse burgemeester Cornelis de Witt een hoofdrol, maar dit terzijde.
Afbeelding: Regionaal Archief Dordrecht 551-10935
Geen opmerkingen:
Een reactie posten