Warnaar had ooit een kever die op een dag niet meer wilde starten. Dat was met vrienden in de Ardennen. Ze waren daar om de dagen tussen Kerst en Nieuwjaar bij een open haard te verlichten. Ze hadden drank en een zakje wiet mee. Dat had later een onvoorzien gevolg. Bij kevers zat de motor achterin en moest de bagage voorin. Toen hij hem kocht was het ding al veertien jaar oud, voorzien van een kekke streep en brede banden, racekuipjes voorin en een klein stuur. Het bijzonderste was dat de motor uit een VW-bus kwam. Het verkoper had hem van een overenthousiaste volkswagenmonteur gekocht. Hij reed, als hij harder ging dan honderd, ongeveer één op vier.
Warnaar hield het meestal op negentig. Hij genoot van de teleurgestelde verkeersagenten die hem regelmatig staande hielden. Geen malle patser, maar een sjofel ogend intellectueel. Zijn vrienden duwden hem in de buurt van Ciney weer aan. Het zou de accu wel zijn, maar hij bleef weigeren. Warnaar maakte er een gewoonte van bovenaan een helling te parkeren, dat scheelde geduw. Weer thuis bleek het de startmotor te zijn.
Wat later ging hij met een bejaarde tante op familiebezoek in Engeland. Na de boot sloeg een hasjhond aan. De panelen werden van de deuren gehaald, de stoelen eruit. Ze vonden een oud boodschappenbriefje. Nadat alles weer was teruggeschroefd troostte hij de douaniers met 'the dog probably has a bad day.' Op het briefje stond dat hij uien, knoflook en een fles zonnebloemolie moest halen.
Foto: Kees Klok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten