Het is mooi
weer. Zeker voor de tijd van het jaar. Hier en daar begint al een
boom of struik iets te verkleuren en in de tuin ligt al wat
bladafval. Toch staat er nog van alles te bloeien. Het is zo warm dat
ik in de woonkamer ben gaan zitten. Daar is het met drieëntwintig
graden naar verhouding koel. Een buurkind is gevallen en heeft het
van schrik op een huilen gezet. Een kraai krast er verontwaardigd
tegenin. Als dit het flatgebouw in Griekenland was geweest, zou de
moeder in een heftig geschreeuw zijn uitgebarsten, in plaats van het
meisje met zachte woorden te troosten. De moeders in onze Griekse
flat krijsen harder dan hun kinderen en bij de minste of geringste
aanleiding. Vooral de vrouw van D. Zij gaat zelden anders dan
hysterisch te keer. In het voorvaderlijke dorp van Stella is het de
vrouw van F. die op gezette tijden haar kroost beschreeuwt op een
manier die doet vrezen dat de kippen van de leg gaan.
Griekse
ouders hebben in het algemeen erg veel over voor hun kinderen, het
krijsen van de moeders ten spijt. Zij ontzeggen zich van alles om een
huis voor hun kinderen te kunnen kopen, of te laten bouwen. Ik kan zo een reeks kinderen van vrienden noemen die wonen in een
huis dat ze van pa en ma cadeau hebben gekregen. Ouders liggen krom
om de bijlessen van hun kinderen te betalen. Volgen ze die niet en
hebben ze niet het geluk op een peperdure buitenlandse school of op
een van de weinige 'experimentele scholen' te zitten, dan halen ze
hun universitaire toelatingsexamen niet. Iedere ouder wil zijn kind
op de universiteit en de concurrentie is groot. Ik ken een
architecte, weduwe, die haar beide zonen ook nog een auto gaf, toen
ze slaagden voor hun rijbewijs. Kostgeld vragen aan thuiswonende
kinderen wordt als een schande gezien.
Het is
zonneklaar dat de financiële en sociale ineenstorting van
Griekenland zijn weerslag zal hebben op de in Nederlandse ogen sterk
overdreven verwennerij van kinderen. Hoe dat gaat uitpakken, weet ik
niet. De weduwe zit nu zonder geld. Haar pensioen is al maanden niet
uitbetaald. De zoons en schoondochters zijn werkloos geworden en alle
vier bij ma ingetrokken. De nummerborden van de drie auto's van de
familie zijn ingeleverd. De wegenbelasting kon niet meer worden
betaald. De leeggekomen woningen en het zomerverblijf staan te huur
of te koop, maar er zijn geen huurders of kopers. Ondertussen komt de
ene na de andere belastingaanslag binnen. Niet over het echte inkomen
van nul euro, maar over een fictief inkomen van dertigduizend euro.
Zomaar, met de duim, door de fiscus bedacht. Nu wordt er nog geld
geleend van familieleden die iets minder klem zitten, maar
binnenkort?
De
troostende woorden van de buurvrouw hebben geholpen. Het kind is weer
onbezorgd aan het spelen. Even onbezorgd als de zonen van de Griekse
weduwe, een jaar of vijfentwintig geleden.
©Kees
Klok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten