Ik heb een
beetje de pest in. Daarom ben ik naar een Grieks restaurant gegaan,
om mij te vertreden en mijn goede humeur terug te krijgen. Een
hoofdgerecht kost evenveel als een complete maaltijd voor twee
personen, inclusief wijn, in Griekenland, maar ik klaag niet. Hier is
de energierekening tenslotte ook veel hoger dan daar. Klagen laat ik
graag over aan mijn mede-Nederlanders. Die klagen continue en over ik
weet niet wat allemaal, want het calvinisme lijkt te hebben
plaatsgemaakt voor het geloof dat ons volk collectief in een afgrond
aan het storten is. Het is volslagen onzin dat één
van de rijkste volkeren van Europa dat gelooft, maar mits je de goede
toon aanslaat, kun je de meeste mensen van alles laten geloven. Van
het bestaan van een almachtige god, die al die troep op aarde heeft
veroorzaakt, tot het bestaan van sekskelders onder basisscholen in
Oude Pekela.
Dat
ik de pest in heb komt door de computer, waarmee ik weer eens een
middag lang heb geworsteld. Het is een geweldig apparaat om teksten,
als je die er eenmaal in hebt gezet, snel en efficiënt te wijzigen
of te corrigeren. Hij is soms ook de oorzaak van enorm tijdverlies.
Ik moest op het internet enige zakelijke handelingen verrichten, wat
niet lukte. Een aanzwellende massa problemen en complicaties en een
grote hoeveelheid onbegrijpelijke uitleg, werden mij tenslotte de
baas. Je kunt met drie klikken lid worden van een pornosite, maar een
account openen bij een bonafide bedrijf vereiste in dit geval
eindeloos geduld en een diep inzicht in de krochten van de computer.
Ik heb het voorlopig maar opgegeven. Hoeveel mooie zinnen had ik in
die verspilde tijd kunnen lezen, hoeveel woorden kunnen schrijven?
Met een kwade kop ben ik naar de Griek gewandeld. De meeste Griekse
restaurants in Nederland zijn maar een afschaduwing van die in
Griekenland zelf, maar het geeft je toch een idee alsof. Dingen als
bouyourdi, kolokithaki jemista, melitsanokeftedes, een chortasalade
of zouzoukakia uit Smyrna zijn zeldzaam op de menukaarten, maar daar
vraagt de gemiddelde Nederlander, tuk op grote bergen vlees tegen een
zo laag mogelijke prijs, meestal toch niet naar. Het is hier ook niet
echt als bij Mirovolos Smyrnis, mijn vaste restaurant in
Thessaloniki, maar het eten is lang niet slecht en de bediening meer
dan charmant.
Langzamerhand
verdwijnt mijn slechte humeur. Er ligt een schaakavond in het
verschiet. Ik ben geen briljante speler, maar ik vind zo'n partij
altijd wel prettig ontspannend. Vooral omdat op mijn club, die
bijeenkomt in poffertjessalon Visser, een goede sfeer op prijs
gesteld wordt. Er wordt op niveau geschaakt, meestal ver boven mijn
niveau, maar fanatici worden niet gewaardeerd en er staat altijd een
heel zacht muziekje aan op de achtergrond. Het meisje dat bedient en
af en toe met een lieve glimlach komt vragen of 'het smaakt,' wordt
bij iedere slok wijn een beetje mooier. Ik neem nog maar een koffie
en een metaxa, om wat langer te kunnen blijven. Tot het hoog tijd is.
De schaakclub roept. Mijn schaakclub heet misschien niet toevallig De
Willige Dame.
©Kees
Klok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten