Dordrecht poëziestad

Commentator Martin Sommer mag dan wel in De Volkskrant van 14 september een somber beeld schetsen van het economische en politieke klimaat in Dordrecht, dat wil niet zeggen dat het op alle terreinen alleen maar treurigheid is. We hebben het Energiehuis, we hebben een prachtige zomer met een groot aantal geslaagde festivals achter de rug, we hebben de Dordtse Dichterskring en een zeer actieve uitgeverij, Liverse, die het ene boek na het andere uitbrengt. Van landelijke, maar ook van Dordtse schrijvers, waarvan er meer zijn dan je denkt, neem daarvoor maar eens een kijkje bij Van Horen Zien.

Op zondag 15 september presenteerde de in Barendrecht wonende dichteres Gusta Bastian haar bundel Uit de ruimte tuimelen, in het American Cafe The Beatnik op de Voorstraat. Martin Aart de Jong, Alexander Franken en Gusta zelf zorgden voor een aantrekkelijk programma met poëzie, terwijl Brit Pols de muzikale omlijsting voor haar rekening nam. 

Uit de ruimte tuimelen is een publicatie in eigen beheer. Ik heb dat in een heel ver verleden ook weleens gedaan, iets in eigen beheer uitgeven. Het is niet aan te bevelen. Je mist het kritische oog van een redacteur en je zit met de distributie van je boek. Je zit ook met de vormgeving. Niet zelden wordt het een boek met nietjes, in plaats van een fatsoenlijk ruggetje en dan is het eigenlijk al geen boek meer. Aan poëzie wordt in de kritiek sowieso nauwelijks aandacht besteed, een uitgave in eigen beheer wordt vrijwel nooit besproken.

Deze bezwaren zouden allemaal voor Uit de ruimte tuimelen kunnen gelden, maar Gusta is zo verstandig geweest bij enkele collega-dichters te rade te gaan, wat het ontbreken van een redacteur deels compenseert. Een van die collega's is Martijn Benders, iemand die zich op het internet nog weleens als een querulant opstelt, maar aan de andere kant een dichter van formaat is, die niet voor niets een nominatie voor de C. Buddingh'-prijs op zijn naam heeft. Het heeft geleid tot een bundel die qua niveau niet voor een boek bij een reguliere uitgeverij hoeft onder te doen. Slechts bij een enkel gedicht denk ik 'jammer dat hier niet kritischer naar is gekeken.'

Die nietjes, tja, daaraan is weinig te doen, maar het omslag is mooi vormgegeven en dat maakt wat goed. Benders noemt de titel op Facebook 'lelijk.' Ik ben het daar niet mee eens. Gedichten komen vaak 'uit de ruimte tuimelen,' kondigen zich aan, waarna de dichter er uiteraard nog wel wat aan moet doen, maar gedichten zijn als beelden, die zich, voordat de beeldhouwer aan het hakken slaat, in essentie al in het marmer bevinden. Ik vind de titel aardig gekozen. Poëzie moet het bovendien niet hebben van reclameslogans.

Uit de ruimte tuimelen is een interessante dichtbundel die je bij vlagen aan het denken zet, je uitdaagt en je veel leesgenoegen bezorgt. Soms hanteert de dichteres een verfrissende vorm van ironie, zoals in onbewoond eiland:

en zowaar, hij sprong, ging kopje onder

daar dreven we als jonge otters in

een warme zee, tot we strandden

ergens op een meubelboulevard

Dat Gusta Bastian, zoals veel van haar collega's, een minimaal gebruik maakt van interpunctie en er in de hele bundel geen hoofdletter is te vinden, op het woord ROMAN na in voor alle katriens die schrijver willen worden, vind ik een minpunt, maar hierover neem ik een minderheidsstandpunt in, vrees ik, zeker in de Dordtse Dichterskring.

De bundel is verdeeld in drie afdelingen: ik en jij en meer van mij, hoopt op vrijspraak en nieuwe schoenen. Het meeste plezier heb ik aan de nieuwe schoenen beleefd, maar ook in de rest van de bundel is genoeg spannende poëzie te vinden die de aanschaf van het boek rechtvaardigt. Het is te bestellen via roodwater.blogspot.nl of the koop bij The Beatnik.

Afgelopen week verscheen bij uitgeverij Liverse ook een opmerkelijk boek. Gedichten van de in Dordrecht woonachtige Patrizia Filia onder de titel De schaduw van het park. Als redacteur bij Liverse laat ik een inhoudelijk oordeel over deze bundel, die begin oktober officieel wordt gepresenteerd, maar reeds in de boekhandel ligt of bij Liverse kan worden besteld, aan anderen over. Jan Eijkelboom zei ooit over het werk van Patrizia dat het meer liederen dan gedichten waren. Duidelijk mag zijn dat ik daar een andere mening over heb. Een boek dat ik eveneens van harte aanbeveel!

©Kees Klok