Bij
Uitgeverij Liverse verschenen mijn literaire dagboeken En
vooral: de gordijnen dicht
(2008), Idioten
ontloop je nergens (2010)
en Reisgriep
(2012).
Deel vier, Mijn
koffers gepakt,
is in wording en zal, als alles loopt zoals bedoeld, medio 2014 verschijnen. Onder de titel Literair
dagboek
zal ik nu en dan fragmenten uit het komende boek opnemen.
Maandag,
5 januari:
Gisteren
met anderhalf uur vertraging tegen elf uur thuis. Voorlopig heb ik
even mijn bekomst van Malev. Niet zozeer vanwege de vertraging, maar
ze hadden ons een uurtje later kunnen laten instappen, zodat ik aan
de bar op mijn gemak mijn Leffe had kunnen opdrinken. Vooral ook
vanwege de ongelofelijke karigheid aan boord. Een klein, klef broodje
op de vlucht naar Amsterdam was nog ruim vergeleken met een minizakje
zoute crackers op de eerste vlucht. Wat voor mij de deur dicht deed
was het ontbreken van wijn aan boord. Dat is een persoonlijke
belediging. Tenslotte bleek een wiel afgebroken van onze zogenaamd
onverslijtbare Samsonite, dankzij het gooi- en smijtwerk op een van
de vliegvelden. Het toestel van Budapest naar Amsterdam zat vol
schooiers. Louche Karpatenkoppen. Dat is Malev niet aan te rekenen,
maar toch heb ik vandaag via het internet mijn vluchten voor eind
februari en eind april geboekt bij Lufthansa-Aegean.
Onderweg
gelezen in het dagboek van Pepys. Een blik in de zeventiende eeuw,
waar God alom aanwezig is en men van ophangen, vierendelen en
onthoofden niet opkijkt. Veel enge ziektes ook: dodelijke koortsen,
de pest... zoals wij hartstilstanden en een grote variatie aan
ellendige kankers kennen, terwijl er nu ook een resistente vorm van
de tuberkelbacil in opkomst schijnt te zijn. In Nederland regen, maar
temperaturen boven nul. Gelukkig een paar taxi's aan het station.
Vannacht moet het zijn gaan vriezen, want vanmorgen was het buiten
spiegelglad. De auto staat nog bij Marja. Bij wijze van uitzondering
de bus naar school genomen. Ik wilde een eurokaartje kopen, maar dat
schijnt pas na negenen te kunnen. Weet ik veel. Ik mocht bij een
mevrouw uit de Celebesstraat mee op haar strippenkaart. Ze moest even
als ik naar de halte bij het ziekenhuis. Aardige vrouw met heel
aardig voorkomen. Morgen maar weer met de auto. Morgenmiddag na
school eerst fysiotherapie, daarna terug voor de nieuwjaarsborrel.
Met de bus als het nog zulk naar weer is. Of lopend. Vanmiddag terug
gelopen. Als het niet glad is, of regent of sneeuwt, is het een
heerlijke wandeling.
Woensdag,
7 januari:
Vanmorgen
wilde de auto niet starten. Hij gaf geen kik. Lopend naar school
gegaan. Om half vier vanmiddag kwam Hilger langs. Toen startte hij
gewoon. Ik kom dus weg met de voorrijdkosten, maar begrijpen doe ik
het niet.
Toen
ik naar bed ging zette ik mijn bril af, waarbij een poot losraakte.
Zomaar, zonder dat ik iets vreemds deed. Na de nieuwjaarsborrel lang
blijven plakken. Uiteindelijk met John van der Kuil naar ons huis
gereden en koffie gedronken. Toen John vertrok, rond negen uur, mijn
fasolada gegeten en voor de televisie in slaap gevallen. Om twaalf
uur boven verder gaan slapen. Vanwege de kou (meer dan tien graden
vorst) de verwarming op 18 graden gezet. Het is zwaar winterweer. In
de media begint alweer dat gezanik over de Elfstedentocht.
E-mail
van Willy Tibergien. Als de publicatie van Burnside bij W & vS
niet doorgaat wil hij praten over een uitgave door het Poëziecentrum.
Huib Fens gemaild met de vraag hoe de zaken er voorstaan. Hij is de
enige bij Wagner & Van Santen die normaal zijn e-mail
beantwoordt.
Maandag
beloofde USP dat ze de volgende dag de achterflap van Stella's boek
zouden sturen, maar dat is ook nog niet gebeurd. Morgen weer bellen.
Het lijkt een volgend gebed zonder end te worden.
In
het NRC-Handelsblad het eerste deel van het verslag van Arnon
Grunberg over een 'romantische,' georganiseerde reis door de Oekraïne
op zoek naar een vrouw. Ik ben benieuwd hoe dat afloopt. Een
oud-collega correspondeerde enige tijd met een Oekraïense dame, maar
dat lijkt op niets te zijn uitgelopen.
Vrijdag,
9 januari:
Vandaag
USP gemaild dat ik akkoord ben met hun voorstel inzake Stella's boek.
Er worden driehonderd exemplaren gedrukt. Honderd voor de familie en
tweehonderd voor de verkoop. Over twee weken moet de bundel er zijn.
Op
deze bitterkoude wintervrijdag vooral bezig geweest met het maken van
toetsen voor de repetitieweek. Zo intensief, dat ik de fysiotherapie
helemaal ben vergeten. Veel helpt die trouwens niet. Na al dat
repetitiegedoe wilde ik nog wat voor het weblog schrijven, maar ik
was niet geïnspireerd. Er uiteindelijk mijn gedicht Dordrechts
Museum op gezet,
als voorpublicatie uit Het
is al laat.
Bij
de post een kaart van Brian, met het poststempel 'Crewe, 6 december
2008,' en een brief van Henk van Zuiden uit Zwitserland, die mij
complimenteert met mijn gedicht Zwaan
op het weblog. De Zwitserse envelop was afgestempeld op 7 januari.
Zaterdag,
10 januari:
Gisteravond
door mijn ingebouwde beveiliging weer eens gered van dronkenschap. Na
het avondeten kalmpjes doorgegaan met de wijn, terwijl ik genoot van
Pepys dagboek. Tussendoor Brian gebeld om te horen hoe het met de
kerst in Londen was en te melden dat zijn kaart van 6 december nu al
was besteld. Daarna trok ik nog een fles open, maar tijdens het
eerste glas viel ik in slaap, om pas om kwart over twee wakker te
worden. Toen naar bed, na de wijn te hebben teruggegoten in de fles.
Hoorde
Chrétien Breukers op Radio 6, in de zaterdageditie van De Avonden,
die 's morgens wordt uitgezonden. Hij sprak over zijn handleiding
voor gedichten schrijven. Jammer dat Radio 6 is verbannen naar een
slecht beluisterde zender die alleen hier en daar via de kabel is te
ontvangen, of via het internet. Na Chrétien
brood gebakken.
In
mijn schouder voel ik, ondanks de fysiotherapie, nauwelijks
verbetering. Ik houd het nog even vol, maar als het zo blijft ga ik
over een week of twee langs de dokter om te vragen of het wel zin
heeft om door te gaan met dat kneden en duwen.
Wanneer
zou de wandelstok als normaal gebruiksvoorwerp van een heer in
onbruik zijn geraakt? Geen idee. Aan het einde van de Eerste
Wereldoorlog was hij nog heel gewoon. Er is een bekende foto van
Wilson, Clemençeau en Lloyd George in Parijs. Alle drie met
wandelstok. Ik vind het leuk om met een wandelstok te lopen, ook wel
chique, maar je wordt bekeken alsof je een tobbert bent, al bijna
rijp voor de rollator. Misschien is het verdwijnen van de wandelstok,
behalve als stut voor mindervaliden, te reconstrueren uit oude
foto's. Hij moet maar weer mode worden. Om het goede voorbeeld te
geven gisteren met mijn stok uit Montgivrai naar Visser gegaan. Hij
gaat volgende week mee naar Brugge.
Lupius
gaat vanavond niet mee naar het feest bij de familie Kottenhagen.
Behalve last van zijn maag heeft hij nu ook problemen met zijn keel.
Onderzoeken wijzen niets beangstigends uit, maar ik blijf het een
beetje zorgwekkend vinden.
Veel
geweld in de Gazastrook sinds de dag na kerst. Tijdens het bestand
tussen Israël en Hamas heeft Tel Aviv er alles aan gedaan om de
Palestijnen economisch te wurgen. Hamas heeft, even onwillig en
kortzichtig, zijn raketbeschietingen hervat. Israël regeert daar
weer op met nietsontziende gewelddadigheid. Oorlogsrecht, Geneefse
Conventie, mensenrechten....als het om Palestijnen gaat schijnt dat
allemaal niet meer te tellen. VN-scholen worden beschoten, een
VN-voedseltransport wordt bewust onder vuur genomen, een huis waar de
Israëliërs zelf Palestijnse vluchtelingen onderbrachten hebben ze
een dag later gebombardeerd. Ik schrijf er maar niets over. In
Nederland dien je blind achter Israël te staan of blind achter de
Palestijnen. Enige nuance is ver te zoeken. De enige die ik tot nu
toe iets verstandigs heb horen zeggen is een meneer De Winter van de
stichting Een ander joods geluid.
Personen:
Marja
- zus (Dordrecht)
John
v.d. Kuil - collega Stedelijk Dalton Lyceum
Willy
Tibergien - hoofdredacteur Poëziekrant
Stella
- overleden echtgenote
Brian
- neef (Newton-le-Willows)
Chrétien
Breukers - hoofdredacteur De Contrabas
Lupius
(Gerrit de Wolf) - vriend (Dordrecht)
familie
Kottenhagen - vrienden (Capelle aan de IJssel)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten