Ik
open de gordijnen en zie dat het mistig is. Een mistige, windstille
morgen. De herfst begint aan te dringen. De eerste bladeren vallen,
maar de rozen beleven nog een stevige nabloei en de siertabak,
geïmporteerd
van Skyros, begint nu pas in bloei te komen. Vorig jaar oktober heb
ik het zaad van het eiland meegenomen, gewonnen uit de vele planten
in het wild langs de wegen. Siertabak, het woord zegt het al: voor de
sier. Als roker valt er niets mee te beginnen. Er is nog volop leven
in de tuin. Het stikt van de mussen, die elders zeldzaam schijnen te
worden, maar de hortensia's staan al met verdorde bloemen, die ik
nodig moet snoeien.
Gisteren
was ik op kraamvisite bij de dochter van goede vrienden. Een
oud-leerlinge, afgestudeerd in mijn vak, die ik ken vanaf dat ze één
dag oud was. Nu heeft ze zelf een dochter van drie weken. Ze slaapt
in een draagdoek, knus tegen de boezem van haar moeder. Veilig en
warm. Ze wordt niet wakker van het gelach en gepraat om haar heen.
Soms rekt zij zich behaaglijk uit en maakt tevreden, spinnende
geluidjes. 'Het lijkt wel een poes,' lacht haar grootmoeder teder. Zo
aan het prille begin van het leven bestaan de dagelijkse zorgen
alleen nog maar uit drinken, slapen en ontlasten. De simpelste en
meest fundamentele drie-eenheid die er is. Gelukkig zijn
mensenkinderen geen veulens, die direct op de poten moeten kunnen
staan om te vluchten voor gevaar.
Ik
luister graag naar Radio 4. Vooral op dinsdagmorgen. Dan leest A.L.
Snijders om kwart voor negen een zeer kort verhaal. Radio
4 is afstand nemen van de waan van de dag en de hijgerige, dwingende
wijze waarop die hype voor hype wordt opgedrongen. Behalve in de
sport is het bijna een natuurwet dat goed nieuws geen nieuws is.
Daarom worden we voortdurend overspoeld met ellende, met natuurrampen
en met moord en doodslag. Vooral religieus geïnspireerde
moord en doodslag. De mens deugt van geen kant, maar dat hoef je niet
vierentwintig uur per etmaal in je oren getetterd te krijgen. Radio 4
is een substituut voor die draagdoek, waarin je je veilig koestert in
de warmte van je moeder. Onwetend van mist en herfst, van vallende
bladeren, verwelkende bloemen en het korter worden van de weg naar de
winter.
©Kees
Klok
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten