Hoewel
de eindredactie al achter de rug is, lees ik nog eenmaal de laatste drukproef
door van mijn nieuwe boek, dat in februari uitkomt. Het enige dat ik
tot nu toe ontdek, zijn een paar afbreekfoutjes, die steeds weer
ontstaan als een regel verschuift. Er is waarschijnlijk geen enkel
zetprogramma dat de afbreekregels van de Nederlandse taal echt
beheerst. Waarom ook? Het Engels kent die regels niet, men breekt af
waar het uitkomt. In feite gebeurt dat nu ook in het Nederlands, sla
er de kranten en weekbladen maar op na, en steeds meer in boeken. Ik
kom hetzelfde euvel, als je het een euvel wilt noemen, ook tegen in
boeken van heel wat bekendere schrijvers dan ik. Die paar
kleinigheden kunnen wat mij betreft blijven zitten. Spelling, dus ook
het afbreken van woorden, is een afspraak. Een afspraak die naar
willekeur kan worden gewijzigd. Doe je dat te vaak, dan zingt de taal
zich los van de literatuur, dan worden oude teksten moeilijker toegankelijk en op
het laatst onleesbaar. Met het afbreken van woorden is dat niet het
geval.
Het
is wel rustgevend dat lezen. Op de achtergrond staat de radio aan.
Hier en daar branden wat kaarsen en olielichtjes. De gordijnen zijn
uiteraard gesloten, anders had ik een paar jaar geleden geen boek
uitgegeven onder de titel En vooral: de gordijnen dicht. Het
zich ongevraagd bemoeien met een ander, of iemand begluren is echt
een euvel. Geen onnozel afbreekfoutje in een tekst, maar een foutje
in je gesteldheid. Met de gordijnen dicht houd je bemoeials en
gluurders op afstand. Niet alleen in de dagelijkse werkelijkheid,
maar ook op het internet is dat nodig. Ik heb op Facebook bijna 1300
'vrienden.' Ik heb er echte vrienden, mensen met wie ik ook buiten
Facebook om ga, ik heb er veel oud-leerlingen op en vind het leuk
daarmee contact te houden. Ik heb een aantal 'vrienden' die ik niet
of nauwelijks ken, maar die belangstelling hebben voor wat ik
schrijf. Niets mee aan de hand. Blijf er maar lekker bij.
Er
lopen op Facebook echter ook engerds rond. Die willen zich ongevraagd
met je bemoeien, die willen je begluren. Daarvoor heeft Facebook een
aantal gordijnen: je kunt je pagina alleen voor vrienden instellen,
je kunt mensen blokkeren, maar dan moet je weten wie een 'vriend' is
of een engerd. Tussen die bijna 1300 korenaren zit uiteraard ook kaf.
Dat vind ik geen prettige gedachte, daarom ga ik nog eens heel
kritisch kijken of er niet hier en daar een gordijn dicht moet. Aan
iemand die ik niet ken en die mij een vriendschapsverzoek doet, vraag
ik tegenwoordig even waarom. Dat houdt heel wat ongewenst volk buiten
de deur heb ik gemerkt.
©Kees
Klok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten