Soms
schiet het door je heen, in de bus, in de trein of in de kroeg: heb
ik de achterdeur wel op slot gedaan, na het koken de platen uitgezet,
de computer uitgeschakeld? Dingen die je automatisch doet, zonder er
bij na te denken, maar vanaf dat ogenblik zit je niet meer rustig aan
je borrel. Vanavond zijn het de kookplaten. Natuurlijk staan die uit,
maar toch, als ze nou niet?
Af
en toe leidt dat getob tot dwangmatig gedrag. Halverwege de straat
terug naar huis om nog eens aan de achterdeur te voelen, die
uiteraard stevig op slot zit. Het koffiezetapparaat staat ook gewoon
uit. Naarmate ik verder van huis ben, blijft wel het getob, maar
neemt de drang om terug te gaan af. Na een tijdje ebt het piekeren
weg en neemt de fatalist het over. Er gebeurt wat moet gebeuren, ik
wind mij er niet meer over op.
Het
is nog rustig in het café.
Een paar stelletjes, jongelui, studenten. De muziek staat gelukkig
zacht, zodat je de prettige klank van een paar meisjesstemmen hoort.
Sofia, die dienst heeft, rommelt wat in het keukentje. Dan trekt ze
haar jas aan. 'Even snel naar de super, om de hoek' en weg is ze. Ik
kan het niet laten, sta op en kijk over de bar naar het gasstel.
Alle pitten staan uit.
©Kees
Klok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten