De
eerste 'normale' dag na de jaarwisseling. Heel af en toe komt een
bleke zon tevoorschijn. Het is koud, maar de radio roept over 'te
warm voor de tijd van het jaar.' De nieuwslezeres had het vanmorgen
op Radio 1 over 'de Groninger commissaris Max van der Stoel.' Het
bulletin zal wel zijn geschreven door een stagiair zonder
geschiedenis in het pakket. Of juist wel, maar nog met een kater van
oud en nieuw.
Ik
zet mijn fiets voor de sigarenboer, waar ik zo moet inslaan, maar
eerst steek ik het plein over naar de supermarkt. Gezien de slechte
naam van het plein valt de rommel, die is achtergebleven na de
vuurwerkoorlog, mee. Links staat mijn oude, lagere school. Nog steeds
leeg, maar weer niet afgebrand. Ook geen enkele capuchonpuber met
achtergehouden rotjes. Wel naast de ingang van de winkel de Bulgaarse
accordeonist met de onuitsprekelijke naam en de brede glimlach. Hij
is in al die jaren een onmisbaar deel van het straatmeubilair
geworden. Hij speelt goed en is nooit te beroerd iemand met een zware
lading boodschappen even te hulp te schieten.
Het
is druk in de super. Overal trainingsbroeken en ballonachtige vrouwen
in gewatteerde jacks. Voor mij bij de kassa twee onderwereldjongens.
Als ze aan de beurt zijn grappen ze met de meer dan middelbare
caissière en blijken het
vriendelijke jongemannen. Dit plein wil weleens vertroebelend op je
oordeel werken. Hier is de karigheid van de jaren vijftig nooit
helemaal opgetrokken, ook al verkoopt de snackbar, nauwelijks het
stadium van de stacaravan ontgroeid, tegenwoordig kapsalons. Wat een
kapsalon is, wil ik niet weten, ik leef nog met het patatje
met van 25 cent bij
onderbuurman Bart de Groot, die een kraam had op de Vest, zo'n beetje
waar nu de ijssalon van La Venezia is. Ik geef de muzikant met de
onuitsprekelijke naam wat ik bij ieder bezoek geef. Wij wensen elkaar
gelukkig nieuwjaar.
Bij
de sigarenboer hebben ze mij gezien in het jaaroverzicht van
iDordt-tv. De sigarenboer ligt centraal aan het plein. Daar zien en
horen ze alles. Ik constateer dat de tabak opnieuw duurder is
geworden, maar de pijp moet roken. Dan maar bezuinigen op de
pindakaas. Ik blijf mijn sigarenboer trouw. Kees Buddingh'
kocht er ook zijn pijptabak en sigaren. Bij de vader van. Ik hoop het
tot de zoon van vol te houden.
Een
meneer uit een van de overzeese gebiedsdelen houdt galant de deur
voor mij open. Wij wensen elkaar alle goeds voor het nieuwe jaar. Ik
stap op de fiets. De zon komt even krachtig en bemoedigend tussen de
wolken door. Recht in mijn ogen. Ik kan nog net een paaltje ontwijken
dat ineens naast mij uit de grond schiet.
©Kees
Klok
1 opmerking:
Mooi sfeerbeeld, Kees!
Groetjes,
Een reactie posten