Voor aap

Toen Dordrecht Jan Eijkelboom in 2001 tot stadsdichter voor het leven benoemde, was dat niet alleen een genereus gebaar naar een gerespecteerd auteur, het was ook uitzonderlijk, omdat het letterenbeleid traditioneel het verwaarloosde stiefkindje is van de gemeente. Een enkele keer voelt die zich onder druk gezet om een initiatief vanuit de stad over te nemen, zoals in het geval van de Debutanten Prijs, maar meestal is de vreugde van korte duur. De Debutanten Prijs heet nu Academica Debutanten Prijs en wordt in Den Haag uitgereikt. Ooit had Dordrecht een Culturele Raad met een Sectie Letteren, die literaire avonden ondersteunde en een literair blad in stand hield. Dat blad, dat landelijke waardering genoot, heette eerst Letteriek. Opgericht door Bobby Kinghe werd het later zelfstandig voortgezet als De Fonteijne. Toen begin jaren tachtig de Culturele Raad (een unieke instelling, waarmee Dordt voorop liep op het gebied van cultuurbeleid) werd wegbezuinigd, was het ook snel gedaan met De Fonteijne.

Er zijn ter stede verschillende literaire activiteiten, waaronder de Dordtse Dag van de Poëzie, Staalkaart der Dordtse Poëzie, Woorden Worden Zinnen, Laat Ons Juichen, lezingen in de bibliotheek enz., maar de gemeente is, dacht ik, ik weet het niet zeker, alleen direct betrokken bij de Dordtse Dag van de Poëzie. De rest is particulier initiatief, waar het stadskantoor soms alleen indirect iets mee te maken heeft. Door ervaring wijs geworden, denk ik dat het letterenbeleid bij de gemeente niet in goede handen is. Dat blijkt weer eens nu wethouder Mos, die in zijn vierjarig wethouderschap een opmerkelijke desinteresse voor de letteren aan de dag legde, geen opvolger wil benoemen voor de aftredende stadsdichter Marieke van Leeuwen. Toen Dordrecht met het stadsdichterschap begon, kreeg dat intitiatief veel navolging. Er is nauwelijks meer een stad met enig zelfrespect zonder stadsdichter. Dordrecht dreigt nu de risee van cultureel Nederland te worden. De wethouder zet Dordt voor aap.

Het kan natuurlijk zijn dat de gemeenteraad wel oog heeft voor het culturele en publicitaire belang van het stadsdichterschap en dat men daar Dordrecht behoedt voor de pijnlijke afgang om als eerste in Nederland het instituut af te schaffen. Het kost bovendien nauwelijks iets. Ja, vijfduizend euro lijkt veel, maar een reclamecampagne om het aanzien van de stad te bevorderen kost meer. Het stadsdichterschap is mooie reclame voor Dordt, maar Jasper Mos snapt dat niet, of het kan hem niets schelen. Als de raad de wethouder volgt, dan moeten we de gemeente het stadsdichterschap maar ontnemen. Dat kan bijvoorbeeld door een Stichting Stadsdichter Dordrecht op te richten, die als doel heeft de stadsdichter te benoemen en diens activiteiten te ondersteunen. Het bestuur zou kunnen worden gevormd door vertegenwoordigers van organisaties die iets hebben met letteren, zoals Bobby Kinghe, de bibliotheek en Dordt Literair, met daarnaast enkele mensen uit het vak, uit de Dordtse Dichterskring. Zo zou het instituut stadsdichter beter zijn gewaarborgd dan in de handen van een niet wezenlijk geïnteresseerde wethouder.

©Kees Klok

Foto: auteur