Ik
zit in een cafeetje. Eén
van de vele in het centrum van de 'hoofdstad' van het eiland. Het is
een afgelegen, Grieks eiland. Een keer per dag een veerboot, drie
keer per week een vliegtuig. Het heeft zo'n drieduizend inwoners. Ze
kennen elkaar allemaal. Ik ken er maar tien. Een paar daarvan zijn
Nederlanders. Zij wonen op het eiland. Daarom weten ze alles van de
mensen. Hun liefdes, hun vetes, wat ze goedkeuren, wat ze afkeuren. De
mensen keuren het bijvoorbeeld af dat jonge weduwes niet meer hun
leven lang in zwarte kleding willen lopen.
De
Nederlanders spreken de taal. Hun kinderen zitten op het eiland op
school. Als ze willen studeren moeten ze van het eiland af. Naar de
herrie, de chaos en de criminaliteit. De Nederlanders hebben zich
aangepast. Min of meer. Ze klagen over het onderwijs. Daaraan ligt
geen enkele onderwijskundige visie ten grondslag, zeggen ze.
Ik
klaag niet als ik op het eiland ben. Ik weet niets van wat leeft
onder de mensen. Als gast word ik op handen gedragen. Het eiland is
uitzonderlijk mooi, zolang de regering geen windmolenpark bouwt. Als
ik een wandeling maak wordt mij steeds weer een lift aangeboden.
Vroeger woonden er nimfen. Ik geniet van de magische sfeer die ze
hebben achtergelaten. Zolang ik maar in onwetendheid blijf.
©Kees
Klok
Foto:
auteur
3 opmerkingen:
Beste Kees.Je bent op Skyros en schrijft: "Ik weet niets van ..."
Terwijl je weet welk drama/slachtpartij zich bij de laatste burgemeestersverkiezingen, met Nikos als integere, tot de eerste ronde, kanshebbende kandidaat, afgespeeld heeft.
Ik weet ( heb gelezen) dat je hart ook politiek op de goede plaats zit.
Je gaat literair vaak prachtig, heel diep.
Ik geef je in overweging om nu ook eens politiek het achterste van je tong te laten zien, door dit niet zo fraaie stukje foul play in Griekenland in de openbaarheid te brengen.Mooie primeur voor je blog!
Mijn cursieven op het weblog zijn literaire verhalen/verhaaltjes, dat heb je goed gezien. Ze worden niet noodzakelijkerwijze gepubliceerd op het ogenblik dat ik op een bepaalde plaats ben, al suggereert de ik vorm in combinatie met de eerste persoon enkelvoud uiteraard anders, maar dat is een letterkundige 'kunstgreep' zogezegd. Ik was inderdaad nog niet zo lang geleden weer op Skyros, ik heb in april/mei de verkiezingscampagne daar van een afstand gevolgd, maar ik was er niet als journalist en als ik al over het verloop van de campagne zou schrijven, dan zou ik ter plekke onderzoek moeten doen, mensen interviewen etc. om een compleer verhaal te maken. Ik laat dat graag aan een echte journalist over.
Kees, hartelijk dank voor je zorgvuldige en mij overtuigende antwoord.Ik respecteer uiteraard jouw literaire insteek.Sterkte met het opruimen van je werkhuis.Of is dat inmiddels ook al weer achter de rug?
Een reactie posten