Ukelele

Feest in de stad. Big Rivers heet het festival. Het terras van Visser puilt uit. De zon schijnt alsof ze voor het festival is gecontracteerd. Vanaf het Scheffersplein klinkt muziek. Het is een van de vele podia waarop wordt gespeeld of getetterd. Ik zou die allemaal moeten aflopen met mijn camera, maar ik neem nog een bier. Langs de hele Groenmarkt staan kramen. Kramen met ijs, patat, exotische eetwaren, kralen en spiegels.

De mensen stromen langs. Tegenover Visser staat een kraam waarin ukeleles worden verkocht. Een ukelele is onder de snaarinstrumenten wat de dwergpony is onder de paarden. Sommigen denken ook het malle tweelingbroertje van de baglamas. Hoor je een baglamas dan begint niemand meewarig te lachen. Een ukelele roept al snel een gegeneerd glimlachje op. Een ukelele wordt meestal pas leuk als iedereen ladderzat is.

In de ukelelekraam zit een groepje gelovigen. Soms doen ze iets op hun dwergpony. Een meisje plopt op een theekistbas het ritme. De meeste mensen lopen aan de kraam voorbij, maar opeens komt een twintigtal tienermeisjes aangerend, met een man in een blauw overhemd. Ze beginnen te kwekken met de gelovigen. Schel, knauwend gekwek. Jonge, Amerikaanse zendelingen. Ze zwijmelen bij de ukeleles. Eén meisje heeft prachtig rood haar. Voor ik verliefd kan worden, heffen ze een religieus lied aan. Een tijdige waarschuwing. 

©Kees Klok

Foto: auteur