Door
de motregen fiets ik naar het café aan de haven. Het is tien uur op de avond van Driekoningen. De
straten zijn uitgestorven. Behalve bij het stadhuis, waar de gemeente
nieuwjaarsreceptie houdt. Iedereen is welkom. Ik heb er van afgezien,
zoals ik ook heb afgezien van de receptie van de voetbalclub. Ik heb
zelfs getwijfeld of ik naar de wekelijkse vriendenborrel aan de haven
zou gaan. Misschien kon ik beter de open haard aansteken en mij ver
houden van de wereld.
Ik
ga aan de bar zitten en wacht op de anderen, die wel naar het
stadhuis zijn getogen. Ik bestel thee. Groene thee. Lekker is het
niet, maar het internet zegt dat het goed is voor de bloeddruk. Het
internet is de nieuwe dokter, de raadgever in alles, de bron van
velerlei kennis, maar nooit van wijsheid, en het boze oog. Twitter,
Facebook, het zijn de gierkelders van de emotionaliteit.
Als
de anderen binnenkomen, bestel ik schielijk een glas wijn. Om het
gezeik van 'ben je ziek?' te voorkomen. Ineens weet ik waarom ik de
deur niet uit wilde. We drinken op het nieuwe jaar, terwijl ik denk
aan mijn open haard, het licht in een naargeestige wereld. Met mijn
bloeddruk is niets mis. Als ik maar niet te vaak op Twitter en
Facebook ga zitten.
Foto:
auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten