Muis

Waar het toneelstuk over ging, ben ik vergeten, maar ik was de muis. Dat had de juf zo beslist. Ze vond de andere jongens te groot voor muis. Behalve Jopie, een albino. Die was nog een stuk kleiner dan ik en van zichzelf al wit, maar zielig. De muis had geen tekst, maar moest in muizenpak. Mijn moeder maakte bruidsjurken en nu dus een muizenpak.

De school was een 'opleidingsschool' voor rijkeluiskinderen, die later naar het gymnasium, of desnoods de hbs moesten. Ik viel er als zoontje van een boekhouder en een naaister uit de toon. Zelfs de dochter van de stomerij vond zich te goed voor mij. Ik compenseerde dat door mij op het schoolplein uitzonderlijk te gedragen. Toen ik de dochter van de stomerij, ze zat een klas lager, een keer onverwacht een zoen gaf, sleurde de juf mij aan mijn oor naar het hoofd der school. Ik was een vieze smeerlap.

De voorstelling was in de grote zaal van het grote stadstheater. De muis moest steeds van links naar rechts over het toneel kruipen. Dan begonnen de actrices te gillen. Toen ik genoeg had van het gegil, trok ik in de coulissen het muizenpak uit en liep naar huis. Ik was er nog eerder dan mijn trotse ouders. Het muizenpak heb ik nooit meer gezien.



Kijk ook eens hier.