De
Intercity Direct van 18.38u rijdt niet. Wel staat de Thalys naar
Parijs op vertrekken. Ik moet wachten op de gewone intercity. Buiten
het station is het beestenweer. Op het perron staan tot de tanden
gewapende marechaussees. Eén
van hen een beeldschone, jonge vrouw. Waarom wil zij deel zijn van
een oorlogsmachine? Ik vraag het haar niet, maar als altijd stemt het
zien van een vrouw in militair uniform mij droef. Ik geef de
doorgeschoten emancipatie de schuld.
De
conducteur roept bij elk station om dat we precies op schema
aankomen. Alsof het iets is dat we zelden meemaken. Ik sms Claire of
ze meegaat een pizza eten, maar het wordt wel na acht uur. Ze
antwoordt dat ze al heeft gegeten. Buiten is het nog steeds
beestenweer. Soms zie je, als de trein over de Zwijndrechtse Brug
rijdt, de verlichte toren van de Grote Kerk, maar vanavond blijft het
donker.
Alweer
op schema komen we aan in Dordrecht. Ik loop naar huis onder een te
kleine paraplu. Een miskoop, maar handig voor in de rugzak. Ik
verwissel mijn hoed voor een alpino en pak de fiets. Claire zal
bellen als ze nog uitgaat, maar met dit weer weet ze het niet. Tot op
de draad nat arriveer ik bij Costa d' Oro, maar nog wel op tijd.
Foto:
auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten