Wie mijn boeken leest, weet dat een flink vleugje romantiek mij niet vreemd is, maar de romanticus in mij, komt ieder jaar weer in conflict met Valentijn. Dat is een door de commercie ingevoerde traditie van recente datum. Toen ik student was, vertoefde Valentijn nog uitsluitend in de Angel-Saksiche landen en wat mij betreft had hij daar beter kunnen blijven.
Het Valentijngedoe is inmiddels uitgegroeid tot een rage, die bovendien een vals beeld geeft van liefde en romantiek. In de geest van wie geen geld neertelt voor een verrassing, de liefde eigenlijk niet serieus neemt. Nee, je bent de ideale partner als je meedoet aan Valentijn, ook als je de rest van het jaar nooit iets aardigs voor je liefde meebrengt.
Kortom, ik vind het onzin en flauwekul. Het heeft soms ook iets stiekums, in het geniep een Valentijn sturen aan de vrouw, of waarom niet, de ontluikende dochter, van een van je vrienden. Big deal! Je begijpt, ik doe niet mee aan Valentijn. Ik ken wel een heel leuke vrouw, die ik heimelijk liefheb. Die krijgt binnenkort een verrassing, maar morgen, nee..... geen denken aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten