Ik
had een rare, rode vlek op mijn voorhoofd en de illusie dat ik in het
café
rustig kon gaan zitten schrijven. Aanvankelijk was het nog stil.
Achterin twee stellen en aan de bar een paar tienermeisjes, verdiept
in hun telefoons. Ik hoopte dat die vlek zou wegtrekken. Hoe was ik
eraan gekomen? Iets gegeten waarvoor ik allergisch ben? Ik ben
allergisch voor rauwe tomaten en mensen met domme opvattingen. Beiden
mijd ik consequent.
Binnen
een kwartier was een aantal andere stamgasten aangeschoven. De
tragiek van deze wereld zou ook vandaag niet voor hongerige lezers
worden verklaard. De stemming was een beetje gedrukt. Er was een
kunstenaar overleden en de populairste verdediger van FC Dordrecht
was weggekocht door een concurrent. Hij gaat naar Friesland. Daar was
de burgemeester in het voorjaar ook al naar verdwenen. Het meisje van
de bediening, ook nog geen tiener af, liet een glas kapot vallen.
Daarna belde Claire. Ze kwam niet omdat het kind op zeilkamp moest.
Toen ik 'Friesland?' vroeg moest ze lachen.
Onderweg
naar huis was het waterkoud. Na enige tijd lopen deed de wijn van
zich spreken. Gelukkig kon ik stiekem tegen een kerk wateren, want
het was wel zaak droog thuis te komen. Daar herinnerde ik mij de
vlek. Vol verwachting deed ik er een flinke kwak babyzalf op.
Foto:
auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten