Toen
ik vrijdagavond in de tuin van het Dordrechts Museum naar de film
Sing Street zat te kijken, waande ik mij even in Griekenland.
Daar heb je zogenaamde zomerbioscopen. In Thessaloniki is er eentje
aan de Leoforos Stratou, aan de overkant van het Byzantijns Museum.
Toen zij nog leefde, ging ik er regelmatig met Stella naartoe. Een aangename
combinatie van openluchtbioscoop en kroeg. In Griekenland kun je rekenen op
mooi weer. In Nederland ben je wat dat betreft aan de goden
overgeleverd. Vrijdag hadden we geluk. Het regende alleen maar in de
film. Aan het einde gingen de hoofdrolspelers, een jongen en een
meisje van een jaar of zestien, in een piepklein bootje het avontuur
tegemoet. In de regen.
In
de tuin van het Dordrechts Museum moet ik altijd denken aan dichter
Jan Eijkelboom. Hij schreef een gedicht over de tuin. Als je er
binnengaat, staat het links op de muur. Het is een van zijn oudste en
mooiste gedichten. Toen Jan tachtig werd, mocht hij een
tentoonstelling maken van zijn favoriete werken uit het museum. Zijn
smaak kwam opvallend overeen met de mijne. Te Noorden bij
Nieuwkoop van J.H. Weissenbruch, vind ik een van de mooiste
schilderijen uit de Dordtse collectie. Er zijn mensen die dat niet
begrijpen. Jan Eijkelboom begreep het wel.
In
2008 overleed hij, ruim een jaar na Stella, die een aantal gedichten
van hem in het Grieks vertaalde. Hij werd in besloten kring begraven.
Later dat voorjaar werd een drukbezochte herdenking gehouden in het
museum. Het was een bewolkte dag. Na de laatste toespraak gingen we
naar buiten waar het gedicht Tuin Dordrechts Museum werd
voorgelezen door Jans weduwe Roelien. Juist op dat ogenblik brak heel
even de zon door. Ook daar moet ik aan denken als ik de museumtuin
betreed.
Foto's: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten