Kapitaalvernietiging

Poëzie kom je niet dagelijks tegen in de Dordtse huis-aan-huisbladen. Daarom was ik aangenaam verrast door het gedicht van Nelleke Wander in Dordt Centraal van deze week. Minder blij was ik met het onderwerp: de sloop van het schoolgebouw op de Noordendijk. Het gebouw waar ik in 1986 binnenstapte als docent en waar ik zou lesgeven tot we door een fusie gedwongen werden eind jaren negentig het pand te verlaten en onze intrek te nemen in dat van het Stedelijk Dalton Lyceum aan de Overkampweg. Een gebouw dat als tijdelijk schoolgebouw werd neergezet en dat ondanks een ingrijpende verbouwing en uitbreiding, waarbij het ondermeer een theaterzaal kreeg, niet in de schaduw kan staan van het schoolgebouw op de Noordendijk.

Daar waren de plafonds hoog, de lokalen ruim en het uitzicht op het Vlij mooi. Prettig voor dromers in de klas. De bomen voor mijn lokaal gaven in de zomer schaduw en koelte. Er was een mooie binnentuin, een ruime fietsenkelder en een bijna professsioneel theater met kleedkamers en al, naast een ruime aula, drie gymzalen, voor iedere vaksectie een kabinet, waar je je in kon terugtrekken en rustig kon werken tijdens tussenuren, en een forse docentenkamer. Nooit eerder en nooit meer daarna gaf ik les in een prettiger en beter geoutilleerd gebouw dan dat. Ik dacht er vaak met smart aan terug als het op warme dagen weer eens boven de dertig graden was, of op koude dagen nauwelijks zestien, in mijn lokaal op de Overkampweg, waar men er, althans toen ik er werkte, nooit in is geslaagd de klimaatbeheersing, een stelsel van indrukwekkende buizen, enig effect te laten hebben.

 

De preciese reden waarom het gebouw moet worden gesloopt, weet ik eerlijk gezegd niet. Wel betwijfel ik of Dordrecht verantwoord omgaat met zijn schoolgebouwen. Mijn lagere school aan de Bankastraat had nog jaren meegekund. Het was gloednieuw toen ik er in 1959 leerling werd. Toen ik in 1968 naar de havo-top van de Pedagogische Akademie aan de Hugo van Gijnweg ging, was dat gebouw eveneens gloednieuw. Beiden zijn inmiddels alweer afgebroken, om over het treurige lot van zowel het oude als het nieuwe gebouw van de HTS aan de Oranjelaan maar te zwijgen. Het lijkt me allemaal een behoorlijke kapitaalvernietiging.

Het zij zo. Het schoolgebouw in mijn straat wordt op het ogenblik van buiten geschilderd. Daar werd half augustus mee begonnen. Ondanks een geweldig mooie nazomer, zijn de schilders nu, veertien december, nog niet klaar. Ja, ik weet het, ik wijk van mijn onderwerp af, maar komt het niet allemaal neer op de vraag hoe nauwkeurig er eigenlijk op onze belastingcenten wordt gelet.