Lieve Stella,
Ik
bevind mij in de Station Tavern in Cambridge, een etablissement met
uitzicht op een lange rij paraplu's, die allemaal staan te wachten op
een taxi. Voorlopig zit ik aan een enorme kom cappuccino. Ik ben veel
te vroeg voor mijn hotel, waarin ik volgens de officiële
mededelingen pas na 14.00u mijn kamer kan betrekken. Ik heb een hele
Engelse regendag voor me, wat een luxe! Je kunt hier ook uitgebreid
ontbijten, maar dat heb ik vanmorgen heel vroeg al gedaan, aan boord
van de veerboot uit Hoek van Holland.
Het
vergt nogal wat om duur te kunnen reizen. Ik bedoel: als ik met het
vliegtuig had gereisd, was ik een vijfde van nu kwijt geweest en was
het een stuk sneller gegaan, maar ik wilde op mijn gemak, zonder
haast, zonder naast wildvreemden in een sigaar gepropt te zitten en
zonder dat nerveuze gedoe op zo'n luchthaven. Ik dacht dat er, zoals
in een beschaafd land hoort, een fatsoenlijke treinverbinding was
tussen Rotterdam en de veerhaven in Hoek van Holland. Ik had moeten
luisteren naar Radio Rijnmond. Dan had ik geweten dat de
spoorverbinding is opgeheven en dat de in het vooruitzicht gestelde
metrolijn vanuit Schiedam nog bij lange na niet klaar is. Bij de
aanleg is alles tegengelopen, wordt beweerd. De kosten zijn inmiddels
een veelvoud van wat er is begroot. Fijn voor de belastingbetaler,
maar dat is eerder gebruik in Nederland dan uitzondering. Zelfs het
geplande fietsbruggetje tussen de Dordtse wijk Stadswerven en het
centrum dreigt miljoenen duurder uit te komen dan berekend.
Vanaf
Schiedam moest ik verder met een bus. Die deed zijn best de afstand
snel te overbruggen, ik moest er bij de volgende halte, een klein
half uur later, alweer uit, maar het was wel een stadsbus, zonder
enige faciliteiten voor bagage. Gelukkig had ik alleen maar een
rolkoffertje en een rugzakje bij me, maar je zou voor een langer
bezoek met een gezin op stap zijn. Mijn bagage is weer wel te zwaar,
want behalve de e-reader heb ik toch ook maar Fallen
Leaves van L.H.
Wiener en de nieuwste dichtbundel van Kira Wuck bij me, plus nog wat
boeken voor de weggeef. Wiener & Wuck voor inspiratie en genot.
Ooit zag ik de spreuk Genot
door Voorzorg op
een huis in, ik meen, Brandwijk, tijdens een wandeling met Guus de
Landtsheer.*
De
rij bij de taxistandplaats is inmiddels wel geslonken, maar ik ben
nog steeds te vroeg voor het hotel. Misschien had ik er verstandiger
aan gedaan met de dagboot over te steken, daar heb ik eigenlijk niet
aan gedacht. Ik ben nog nooit met de dagboot naar Engeland gevaren en
dan moet je je bagage inchecken en daar had ik geen zin in. Alles
onder de eigen veren, dat is het veiligst. Eenmaal in de trein, zag
ik dat het laag water was. Een droefmakend gezicht, al die modder,
'Dat komt ervan als je Brexit wil,' dacht ik. In Harwich zou ik mijn
vooruitbestelde spoorkaartjes afhalen op het treinstation, maar het
internet weet nog niet dat het loket daar in januari is afgeschaft.
Ik moest naar een automaat en die automaat was 'out of order.' In
plaats van het loket was er een mevrouw om verwarde bootreizigers op
het goede spoor te brengen. 'Reist u maar op uw
reserveringsbevestiging, meneer.' Ik zag de problemen met een niet
begrijpende conducteur al voor mij, maar die liet zich niet zien tot
Manningtree, waar ik moest overstappen. Manningtree, ik had er nog
nooit van gehoord, maar daar was wel een loket, met een vriendelijke
meneer die mij glimlachend mijn kaartjes ter hand stelde. Voor de
rest van de reis, overstappen in Ipswich, zat ik gebakken.
(Wordt vervolgd)
Foto: Kees Klok
* Oud-collega aan het Stedelijk Dalton Lyceum, Dordrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten