Ik
zie mij nog staan op het dek van de veerboot Duke of York, in de
haven van Hoek van Holland, ergens in de jaren vijftig, samen met mijn
grootvader, die lang daarvoor nog als zeeman bij de Maatschappij
Zeeland had gevaren. Vele jaren heette de rederij die de veerdienst
met Harwich onderhield zo. Een naam die garant stond voor een
eenvoudige doch zekere overtocht. We zagen hoe enkele auto's door een
kraan het ruim in werden gehesen. Van schepen waar je op kon rijden,
was nog geen sprake en er ging nog fatsoenlijk een trein van
Rotterdam naar Hoek van Holland. Later, buitengaats, begon de Duke of
York behoorlijk stampij te maken, maar mijn grootvader en ik hadden
daar, in tegenstelling tot de rest van de familie, geen last van. Mijn
kinderbeentjes bleken al volkomen zeewaardig.
Binnenkort
wil ik die reis naar Engeland weer eens maken, voordat de
krankzinnige Brexit het land in chaos stort. Een chaos waarop wij in
Nederland een voorschot hebben genomen. Althans de Rotterdammers, u
weet wel, de bewoners van de stad die altijd voorop loopt in
moderniteit en verandering. Alle verandering is een verbetering,
geloven ze in dat experiment van ontspoorde architectuur, waar de
tocht je voortdurend door de veel te hoge gebouwen om de oren waait.
Ze hebben hun skyline al grondig verpest en sinds enige tijd blijken
ze zich ook te bemoeien met de spoorverbinding naar Hoek van Holland.
Op
1 april 2017 legde de NS het bijltje er bij neer, Hoek van Holland
lag vermoedelijk te excentriek om nog door deze trots van Nederland
te worden bediend. Het was tot een soort Roodeschool verklaard, al
kun je daar met de trein vanuit Dordrecht nog net komen. Krap vier
uur, u begrijpt, ik heb mij nimmer naar die uithoek begeven, maar
ik moet wel naar Hoek van Holland. De Rotterdammers zouden het
vervoer naar de Hoek wel even overnemen. Je past de sporen en de
stations wat aan en hup, daar raast de metro richting zee. Dat voor
zoiets enige mate van zorgvuldige planning en voorbereiding vereist
is, was de Rotterdammers ontgaan. De metro had allang moeten rijden,
maar het wordt, als we geluk hebben, als het niet te veel regent en
als het geen oorlog wordt, dit najaar. Ik moet straks vanaf Schiedam
met een bus. Die doet er, als je geluk hebt, een half uur over. Naar
dat veelgeroemde Rotterdam-The Hague Airport, dat in betere tijden
vliegveld Zestienhoven heette, moet je ook al met een bus. Rotterdam en
de vooruitgang, geen wonder dat het dit seizoen met Sparta noch met
Feyenoord iets wordt, alle pretenties ten spijt.
Foto: zie link.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten