Het is de zomer van 1978. We zitten op een grasveld in het Dordtse Wantijpark en luisteren naar een popgroep die speelt in een ouderwets ogende muziektent. Zo een die je soms nog aantreft op een plein in een stad waar de tijd langzamer voorbijtrekt dan bij ons. Ik zit er met Marion en Lupius. We roken, we drinken bier, we luisteren naar de band en praten. De muziek is achtergrond.
Lupius zegt dat hij een thriller wil schrijven en dat hij daarom alles moet weten over de perfecte moord. Marion zit op de havo. Wat ze daarna wil weet ze nog niet. Vanavond zullen wij ons uitkleden en samen gaan douchen, waarna we waarschijnlijk seks hebben. We zijn jong en nog geneigd tot experimenteren. Lupius rookt zware shag van Javaanse Jongens, Marion halfzware van Samsom en ik een tuitknak van Balmoral.
Na het optreden besluiten we naar het nabije Wantijpaviljoen te lopen, waar we op het terras bier drinken, roken en staren naar het groen en de vijver in het park. Peter, een gezamenlijke vriend, noemt dat sudderen. Peter is dood, Marion is dood, Lupius is dood. Muziek is er nog steeds in het park. Op een afgebakend terrein, met strenge ingangscontroles en een enorm podium, waardoor je het paviljoen en het terras niet meer kunt zien.
Foto: archief auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten