Hij vertelt de oud-leerlinge die bij hem komt eten over Ierland. 'Een land dat zo mooi is, dat je er ook bij stromende regen volop van kunt genieten', zegt hij. Aan regendagen geen gebrek, herinnert hij zich. Minder aangenaam is de gedachte dat hij er al veertig jaar niet meer is geweest. Steeds drong zich een andere bestemming op, al bleef de belofte aan zichzelf.
Hij laat haar foto's zien van de reis met zijn toenmalige vriendin. Met een huurauto vanuit Cork de Ierse Republiek rond. Hoe ze er steeds weer in slaagden benzine te tanken voor het volgende traject. Er werd al weken gestaakt in de brandstoffenbranche. Het hoe en waarom herinnert hij zich niet meer, maar altijd was er wel een vriendelijke Ier die nog een benzinebon kon missen. Het leek wel een land in oorlog met die distributie, maar oorlog was het alleen over de noordgrens. Soms hoorden ze over aanslagen, mensen die vanwege het geloof door de knie werden geschoten, bulderende dominees met verhitte koppen.
De noordgrens meden ze. Het dichtst naderden ze die in Carrick in Donegal. In een pub wees een dame naar het plafond met de woorden: 'Daar logeerde de prins van jullie dichters'. Hij was negenentwintig, zijn vriendin tien jaar jonger. Nog te pril om van Roland Holst te weten.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten