Hij leest in de krant dat de hotelplannen voor het Dordtse Vrieseplein in de ijskast gaan. Voorlopig vindt de projectontwikkelaar bouw te riskant. Corona, weet je wel. De gemeente gaat nu een tijdelijke parkeerplaats aanleggen. Waar maak ik me druk om, denkt Warnaar, maar het is wel 'zijn buurt'. Om de ene hoek geboren, om de andere opgegroeid. Toen was het Vrieseplein een mooi en statig plein. Later werd de zuidwand door megalomane plannen van een omhoog gevallen timmerman verziekt. Tot de troosteloze puinhoop van nu.
Hij vindt dat hotel en die parkeerplaats maar niks. Hij weet een beter plan: herbouw de zuidwand zoveel mogelijk in zijn oorspronkelijke staat. Vergeet de winkels, maak er woningen van. Huur of koop in het hogere segment. Er klinkt regelmatig geroep uit het stadhuis dat de stad moet groeien en dat er te weinig veelverdieners in de gemeente wonen. Een gouden kans, maar het zaad zal wel weer op de gemeentelijke rotsen vallen. Of op die van de een of andere projectontwikkelaar. Of op allebei, wie zal het zeggen?
De brug over de stadsgracht heette in vergane tijden de Mennebrug. Via de Mennepoort kon je de stad in en uit. Nu heet hij Vriesebrug. De poort werd al in de negentiende eeuw gesloopt. Eigenlijk moesten ze die ook maar herbouwen, vindt hij.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten