Het is een
zonnige dag. Licht dat je altijd zo zou willen. De perelaar komt in
bloei, de tuin gonst van nieuw leven. Vooral het onkruid tiert welig.
Nu en dan bestrijd ik het, maar niet alles hoeft netjes aangeharkt.
Hier en daar mag de natuur even zijn gang gaan.
Gisteren zat
ik op een terras in Nijmegen, op een plein, onder een boom. Ik had de
vreemde plekken op de grond en op sommige tafels pas laat in de
gaten. Vogelstront, maar de natuur was genadig. Er was in de buurt
geen vogel te bekennen. Later, terug in Dordrecht, liep er een reiger
op de Voorstraat. Ik vind dat nare vogels. Daar kunnen zij zelf niets
aan doen. Ik vind de terugkeer van de reiger naar de stad geen goede
zaak. Ik las pas een ingezonden brief van iemand die bang was dat
reigers de hele stad zouden onderschijten.
Nijmegen is
een merkwaardige stad. Het kantoor waar ik mij vervoegde ligt in een
mooie wijk met herenhuizen uit het begin van de twintigste eeuw. Net
Arnhem, maar ik weet niet of je dat hardop mag zeggen in Nijmegen.
Het plein in het centrum, waar ik mij op het terras van cafe De Opera
vertrad, had veel van Krefeld. 'Omdat ze hier op de grens van het
rijk zitten,' dacht ik eerst. Toen herinnerde ik mij dat Nijmegen in
1944 zwaar is gebombardeerd. Door de Amerikanen, die het aanzagen
voor een Duitse stad.
Waarom
Nijmegen en Krefeld zoveel op elkaar lijken, mag de
architectuurgeschiedenis verklaren. Ik vind Krefeld niet zo mooi. Wel
hebben ze er een Gesamtschule, op de Kaiserplatz, waarmee het
Stedelijk Dalton veel samenwerkte. De collega's van die Gesamtschule
waren bijna allemaal aardige mensen. Een aantal sprak goed
Nederlands. Dan schaamde ik mij weleens voor mijn Rudi Carrell-Duits.
©Kees
Klok
1 opmerking:
Ook ik heb me ooit een beetje geschaamd voor mijn Duits, Kees. Dat was toen ik als plaatsvervan-
gend commandant van de kleine eenheid waarbij ik dienst deed in Seedorf de bezoekende buitenlandse militairen moest verwelkomen. Dat moest in het Engels en natuurlijk in het Duits. Na afloop van het feest bedankte een Duitse Oberst voor alles en complimenteerde mij met mijn Duits omdat ik nog slechts een goede week geleden daar geplaatst was. Hij zei in zijn praatje dat ik minstens zo goed Duits sprak als Rudy Carell.
Een paar weken later zag ik Rudy voor de eerste maal op de Duitse TV en toen begreep ik wat de Oberst bedoeld had. Maar, Kees, de boodschap die ik te brengen had is door iedereen begrepen en daar gaat het toch om?
Een reactie posten