Parijs (2)

Werkend aan het volgende deel van mijn literair dagboek kom ik af en toe ik in Parijs terecht. Hier deel 2 van een voorproefje uit Een zootje ongeregeld. Literair dagboek 1975 - 1978, dat, als alles loopt zoals bedoeld, in 2016 zal verschijnen.

Vrijdag, 5 mei:

Parijs

Een rustige, zonnige vierde mei. Naar het Bois de Boulogne gegaan. Langdurige lunch in de Jardin d' Acclimation, vooral door de beroerde bediening. Herbert's geduld, waarvan hij niet zoveel heeft, werd zwaar op de proef gesteld. De kwaliteit van het eten was ook matig. Herbert heeft de rest van de middag lopen foeteren. Had last van de vette rijst en voelde zich nog steeds hongerig. Peter mopperde omdat ze geen bier hadden. Het was overvol in het Bois, daarom al spoedig via de Boulevard Henri Martin naar Trocadero gewandeld en vandaar, na een pauze op een terras, naar het Quartier Latin gegaan. We zaten net op een schilderachtig pleintje, toen met veel misbaar drie ambulances, een brandweerwagen en een bus vol agenten arriveerden. In een van de omliggende straatjes was iets mis, maar wat, daar konden we niet achter komen. Na een minuut of tien vertrok het hele spul weer.

Er hing sowieso een gespannen sfeer. Oproerpolitie met karabijnen, een eng gezicht. Het leek wel een bezette stad. Een rij gepantserde bussen op de Rue Danton, mannen met geweren in de omliggende straten. Om de paar minuten wagens met sirenes en zwaailichten. Op een terras Grieks gegeten. Smaakte goed, maar ik voelde mij voortdurend op mijn vingers gekeken door die drommen voorbijgangers. Iemand riep 'hallo!'. Het was Damiët van Dalsum (voorheen De Caluwé) met een vriendje.

Vandaag staan het Louvre en het Jeu de Paume op het programma. Het moet maar. In het Louvre verdrink ik in de overdaad, de enorme hoeveelheid van wat er te zien is. Het Jeu de Paume vind ik een fijn, overzichtelijk museum, met een fascinerende collectie. Ik sjok vandaag weer eens ouderwets achter Herbert aan. Als je die niet remt rent hij onvermoeibaar alle bezienswaardigheden van Parijs af. Vandaag mag het een keer. Mijn voet voel ik bijna niet meer. Een kwestie van gewoon doorlopen en er zo weinig mogelijk aan denken.

Zaterdag, 6 mei:

Parijs.

Vanavond om kwart voor zes vanavond nemen we de T.E.E. Het is hetzelfde sombere regenweer als toen we aankwamen. Gisteravond ergens op de Boulevard St. German Frans gegeten. Vroeg terug gewandeld naar het hotel. Een mooie avond na een natte dag. We lopen zoveel mogelijk om de gemakkelijke, maar benauwde metro een beetje te mijden. Onderweg koffie op de Avenue de l' Opera. Op de hotelkamer hadden we nog drie blikjes bier. Die opgedronken met uitzicht op het station St. Lazare. Het gelegenheidsgedicht voorgelezen, dat ik eergisteren maakte. Peter las wat aantekeningen voor over de eerste vier dagen. Een aardige afsluiting van de week. Slecht geslapen door het verkeer.

Gisteren zijn de plannen wat anders gelopen. Door de drukte zijn we noch in het Louvre, noch in het Jeu de Paume geweest. Alleen Peter kon de moed opbrengen in de eindeloze rij voor het Louvre te gaan staan. Wij zijn ondertussen naar de tentoonstelling van Gino Conti geweest, in een galerie in de Rue St. Honoré nummer 42. Zijn objecten zeiden me weinig, maar er hing een aantal bijzonder mooie schilderijen. Het leek alsof de Mediterrane zon er vanaf straalde. Bij een boekhandel op de hoek van de straat La vie devant soi gekocht voor Thijs. Een hardback voor slechts 24 franc.

Lunch in de Rue de Rivoli, bediend door een ober met een hondenkop, die zich vreselijk druk maakte, half naar de bestelling luisterde, waardoor ik alleen ham op de omelet kreeg, geen kaas, en die nog bleek te blaffen ook. Bij het afrekenen wilde hij ons ook de bon van een vorige klant laten betalen. Dat moet je bij Herbert niet proberen. Hij kreeg de volle laag, verbaal uiteraard, waarna hij hoofdschuddend afdroop. Daarna wilde de heer Bos nog naar het Grand Palais. Gerrit en ik hadden daar de energie niet meer voor. We hebben bij de Deux Magots op de heren gewacht en zijn daarna verkast naar café Flore. Beide zaken misbruiken hun faam door exorbitante prijzen te vragen. Vier gulden voor een kop koffie! In de kroegen achter de boulevard betaal je maar een derde van de prijs, soms nog minder, als je aan de bar gaat staan.

Dordrecht:

Zojuist teruggekeerd in een volslagen uitgestorven Dordt. De laatste uren in Parijs door de aanhoudende regen wat verveeld doorgebracht. Gerrit en ik sliepen uit, Peter en Herbert stonden vroeg op om nogmaals een poging te wagen het Jeu de Paume te bezoeken. Om elf uur ontbeten bij Dupont, daarna de bagage naar het Gare du Nord gebracht. Besloten koffie te gaan drinken bij de Boulevard St, Michel. Op station Palais Royal stapten Herbert en Peter in, nog wel op hetzelfde balkon waar wij stonden! Na de koffie uitgebreide lunch bij 'onze' Vietnamees. Daarna wat futloos rondgehangen in een brasserie nabij het Gare du Nord. Goed gegeten in de T.E.E. Het was niet eens buitensporig duur. Op het ogenblik dat de trein Parijs uitreed hield het op met regenen. In Roosendaal overgestapt op een stoptrein voor het laatste stuk. In Dordt met een taxi naar huis, ik had geen zin in al die doodse straten.

Foto: archief auteur