Dromen

Warnaar gaat langs met een vage keelklacht. Zijn huisarts vindt dat hij moet afspreken met een cardioloog. Onzin, denkt hij. Hij komt meer om te worden gerustgesteld dan dat hij hinder heeft. Al die verhalen aan de borreltafel. Kanker zus, kanker zo. Ze jagen je met morbide genoegen voortdurend de stuipen op het lijf.

Als kind hoorde hij over de courante oorlogen: Korea, Laos (dat hij nog altijd associeert met de Vlakte der Kruiken), later Vietnam. Hij heeft daar nog eens tegen gedemonstreerd. Als de waan van de dag weer eens uitgebreid door de ooms en tantes tijdens een verjaardag was besproken, droomde hij 's nachts dat het oorlog was en dat hij steeds weer de dans ontsprong. Zij wel, hij niet. Hij is een geboren geluksvogel, al weet je het maar nooit.

De cardioloog, een ventje in zijn ogen, komt met een onduidelijk verhaal. Hij heeft iets gezien, een kleinigheid. 'Maakt u zich geen zorgen, meneer Warnaar, maar ik heb liever toch nog een inspanningstest.' Hij wil het niet beter weten dan de jongen die ervoor heeft doorgeleerd. Op de hometrainer moeten ze hem voortdurend afremmen. In het weekeinde fietst hij een slordige zeventig kilometer en en-passant hoost hij met een emmer zijn vol geregende kelder leeg. De nacht voor de uitslag komen de oude dromen terug.

Foto: auteur