Vanmorgen voorgelezen als dichter van dienst in het programma Studio de Witt van Drechtstad FM:
HET LUCHT LEKKER OP
Ik denk aan de verhalen van Stella's moeder
als baby op de vlucht uit Turkije naar Griekenland
door haar doodvermoeide moeder in de berm achtergelaten
en gered door een stoere broer van negen.
Ik denk aan de verhalen van mijn grootmoeder
over duizenden Belgen die over de zuidgrens stroomden
op de vlucht voor de keizer van Duitsland,
die een paar jaar later over diezelfde grens vluchten
moest.
Ik denk aan mijn geschiedenisboek dat schreef
over een tobberd die Willem van Oranje heette,
die vluchten moest voor een wrede Hertog van IJzer
en een raad van bloeddorstige beroerlingen,
maar dat was onvoorstelbaar lang geleden,
eeuwen voordat een andere Oranje halsoverkop
haar heil in Londen zoeken moest voor
een duivel met een tandenborstelsnor.
Ik denk aan het Hongaarse meisje
met dat rare accent in de klas.
Dat kwam vast omdat ze ontsnapt was,
zei mijn vader, uit de klauwen van een rode draak.
De geschiedenis lijkt soms een karikatuur
van zichzelf, een spel van half vergeten
en half manipuleren, een overtreffende trap
van gedocumenteerd leed om snel te vergeten.
Ooit volstonden we met een bedragje gireren,
wat oude kleding inleveren en daarna
pochen aan de borreltafel over
onze legendarische gulheid.
Nu delen we verontwaardiging en afschuw
op Twitter en Facebook,
foto na foto, kinderlijk na kinderlijk,
het kost niets en het lucht lekker op.
Mijn buurjongetje van zeven
zit voor het eerst op voetbal.
Was hij elders geboren, had hij zomaar
voor het oog van de wereld dood kunnen zijn.
©Kees Klok
Foto: https://www.facebook.com/anthoula.izmir?fref=ts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten