Ieder
jaar krijgen de Madonna en haar kind een kerstkrans met lichtjes. Een
omlijsting die zorgvuldig om de lijst wordt gedrapeerd. Het
schilderij hangt te hoog om te zien of het een origineel is, maar ik
denk vrijwel zeker van niet. Er is geen structuur in de verf te
bespeuren, niet van deze afstand. Het hangt daar
al van voor de tijd dat ik in het café
kom. Ik kwam er voor het eerst toen ik vijftien was. Zonder dat mijn
ouders iets wisten. Het is nu de plek waar ik regelmatig mijn bezoek
ontvang.
Vandaag
verwacht ik een Utrechtse schrijver. Hij komt meer dan een uur te
laat. Ik had gezegd: 'Vanuit het station almaar rechtdoor tot je niet
verder kunt. Dan sla je rechtsaf.' Hij was eerst rechtsaf geslagen en
daarna almaar rechtdoor gelopen. Zo kwam hij bij het FC
Dordrecht-stadion. 'Een troosteloze plek,' aldus de schrijver.
Eén
van de stamgasten schuift aan. Hij heeft de biografie van Eva Braun
gekocht. De foto op het voorplat toont een lachende Braun, zittend in
een fauteuil. Daarnaast, als een vriendelijk kijkend huisvader, staat de twintig
jaar oudere Adolf Hitler. Hij staat er wat schutterig bij, met zijn
handen in zijn zakken. 'Typisch zo'n man die elk jaar voor zijn vrouw
de kerstboom gaat optuigen,' zegt de Utrechtse schrijver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten