Omdat
het nog mooi nazomer weer is, wordt het ontbijt op het dakterras van
het hotel geserveerd. Links palmbomen waarachter de Akropolis
oprijst. Aan de andere kant aanzienlijk minder fraaie hoogbouw uit de
jaren zeventig. Als ik recht voor mij uit kon kijken, zou ik de
Romeinse agora zien, maar er staat een afrastering voor. Je
kunt kiezen tussen Engels en continentaal. Ik wil weleens een eitje
kiezen, maar het spek, de worstjes en de glibberige substantie die
witte bonen in tomatensaus moet voorstellen, laat ik aan mij voorbij
gaan.
Na
het ontbijt neem ik in mijn kamer de pilletjes die de dokter in haar
wijsheid heeft voorgeschreven. De bedoeling is dat ik geen
hartstilstand meer krijg, want het is niet gegarandeerd dat ik er dan
even goed vanaf kom als de eerste keer. Er is helemaal niets
gegarandeerd, hoe bekwaam mijn cardiologe ook is. Als ik op het
spreekuur kom, begint mijn hart weliswaar sneller te kloppen, maar
hoe lang het feestje nog duurt krijg je van niemand te horen.
Mijn
kamer ziet uit op een binnenplaats, maar hier werkt de wifi wel,
zodat ik de foto van mijn ontbijt op Facebook kan zetten. Dat maakt
het ontbijt compleet. Er zijn mensen die er heel ongelukkig van
worden als ze hun ontbijtje niet tijdig wereldkundig hebben gemaakt.
Foto:
auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten