Op de radio hoort hij een pas afgestudeerde studente van de Pabo enthousiast vertellen over het onderwijs. Ze heeft net haar diploma gekregen uit handen van de minister, vandaar de radio-aandacht, maar staat al een tijdje voor de klas. Ze vindt het lesgeven fijn, houdt van de omgang met kinderen en tja, er komt nog het een en ander bij wat minder is, maar dat neemt ze voor lief.
Hij denkt aan het begin van zijn eigen onderwijscarrière, vele jaren geleden. In zijn eerste klas zaten achtendertig leerlingen. Hij had er geen kind aan. Tijdens zijn studie was hij vooral kwekeling, zoals het heette, op achterbuurtscholen. Tegenwoordig moet je achterstandswijk zeggen, meent hij, maar hij is niet zo van het politiek correcte. Zijn achtendertig dorpskinderen waren vooral ijverig, beleefd en nieuwsgierig, ondanks dat ruim de helft import was uit Rotterdam. Toen hij in het onderwijs begon wilde niemand graag in Rotterdam lesgeven, je kreeg vrijstelling van militaire dienst als je voor vijf jaar tekende voor het havenfront.
Het waren de jaren dat door leraren, 'onderwijzer' heetten ze nog, onbekommerd voor de klas werd gerookt. Op een dag kwam de inspecteur langs. Hij was amper binnen of hij stak een dikke sigaar op. Hij hoorde nooit een klacht of protest. Internet, Twitter, Facebook en smartphones waren nog science fiction.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten