zondag, juli 26, 2020

Warnaar: We'll meet again



Hij herinnert zich het mooiste meisje van de klas. Natalie was in zijn ogen van een ongekende schoonheid. Zo mooi dat hij haar niet durfde benaderen. In de spiegel zag hij 's morgens een magere, vijftienjarige puistenkop met meklboerenhondenhaar. Om iets aan zijn zelfbeeld te doen, ging hij roken. In het begin nog illegaal, maar al snel hadden zijn ouders zich erbij neergelegd.

Tijdens de traditionele schoolreis van de derde klas naar het toen nog exotische Luxemburg, raakte ze zwanger van Simon, een jongen die over iedere klas minstens twee jaar deed, maar wel heel goed was in gymnastiek. Ze verdween van school, hij bleef. Op dezelfde reis kreeg een jonge leraar 'iets' met een klasgenote. Niet het mooiste, wel het brutaalste meisje van de klas. Ook hij bleef. Zij verdween naar een andere school. Toen ze haar diploma had behaald, trouwden ze.

In Luxemburg moesten ze om tien uur op de slaapzaal zijn, om tijdig te gaan slapen. De bonte avond waarmee het uitje werd afgesloten, duurde tot kwart voor tien. Er werd gedanst op de muziek van meegebrachte platen van de leraar Engels. Geregeld zette hij iets van Vera Lynn op. We'll meet again. Jaren later hoopte hij Natalie nog eens te zien op een reünie, maar iemand wist dat ze al lang geleden was gestorven.



Foto: auteur

Geen opmerkingen: