Hij moet verder met een opdracht die hij al te lang heeft laten liggen, maar het waait nog steeds veel te hard, nu en dan valt een bui en hij moet de was nog ophangen. Hij vraagt zich weleens af of grote historici als Thomas Carlyle, Johan Huizinga en Pieter Geyl ook hun eigen boodschappen moesten doen, hun potje koken, hun was ophangen, matten kloppen en de vaat wassen. Niet dat hij zichzelf een groot historicus vindt, al beoefent hij met plezier zijn vak, maar hij wordt soms te veel afgeleid door de noodzakelijke onnozelheden van vandaag de dag.
Hij vraagt zich af wat voor lering uit de coronaramp valt te trekken. Hij heeft er een merkwaardig gevoel van urgentie aan overgehouden, dat voortkomt uit het besef dat er geen zekerheden bestaan, dat alles ineens anders kan zijn, dat het leven ongehoord kwetsbaar is. Dat je op het ene ogenblik gezellig met vrienden in de kroeg zit te borrelen terwijl even later een bizarre stilte over de gesloten stad daalt vanwege een onbekend virus.
Waarom komen die pandemieën vrijwel allemaal uit het oosten, vraagt hij zich af. Bestaat er misschien een nog niet ontdekte natuurwet, zoiets als de wet van Buys Ballot? Hij moet op zoek naar de documenten voor die opdracht, maar eerst nog even de was.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten