Hij leest in de krant dat ook de Dordtse kerstmarkt is afgelast vanwege het coronavirus. Het lijkt hem een redelijk voorbarig besluit, al bedenkt hij dat hij eigenlijk geen idee heeft hoe lang van tevoren je moet beginnen met zoiets te organiseren. Er rust geen zegen op die markt. De laatste werd afgelast vanwege harde wind. De tweede dag bleef die wind weg.
Hij denkt dat dit weleens het definitieve einde van het fenomeen zou kunnen zijn, althans in Dordrecht. Zeker als dat merkwaardige, anderhalve-meter-dictaat nog steeds van kracht zou zijn. Hij wil nu eindelijk weleens van een deskundige een stevige, wetenschappelijke onderbouwing van die anderhalve meter horen. Hij vindt het nogal onlogisch dat je wel met zijn vieren in een auto mag zitten, maar dat je zodra je uitstapt ineens die afstand moet bewaren. Hij is bang dat het een mantra wordt, een wonderlijk soort fetisjisme, resultaat van een Haagse tunnelvisie.
Aanstaande zondag wordt in Dordt gedemonstreerd tegen de coronamaatschappij. Hij begrijpt de bezwaren, maar hij doet niet mee. Hij ziet bij de organisatie vooral de usual suspects, het groepje beroepsactivisten dat overal opduikt als ergens voor, maar vooral tegen, moet worden geschreeuwd. Hij is uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje. Dat lijkt hem een prettiger tijdverdrijf. 'We houden het dit keer wel in kleine kring', vermeldt de invitatie.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten