Hij bedenkt dat zijn vak, geschiedenis, in de tijd dat hij voor de klas stond steeds meer in de verdrukking is geraakt. Niet dat er niet uitputtend is nagedacht en gesproken over belang en inhoud, in tegendeel, maar je kunt als docent tomeloos ambitieus zijn, als een alleen in bezuinigingen geïnteresseerde overheid stap voor stap het aantal wekelijkse lesuren terugbrengt, kun je op een gegeven ogenblik beter opstappen en iets anders gaan doen.
'Dat heb ik dus gedaan', zegt hij tegen de oud-leerlinge die op bezoek is. Hij herinnert zich haar als de stralende ster van de schoolmusical. Ze kon alles: zingen, acteren, dansen, zelfs regisseren. Inmiddels werkt ze aan een universiteit. Zijn universiteit, maar niet zijn vak.
Na zijn vertrek bereikte de status van geschiedenis op zijn oude school een absoluut dieptepunt. In het vmbo is het opgelost in het nietszeggende waterverfvak Wereldoriëntatie, in het havo en vwo wordt nog één uur geschiedenis gegeven in de onderbouw. In de bovenbouw is geschiedenis verschrompeld tot twee wekelijkse uurtjes. Voor een deel van de leerlingen. In twee van de vier afstudeerrichtingen ontbreekt zijn vak. 'Ja', zegt hij, 'verbaasd zijn ze wel in de Tweede Kamer, dat vrijwel niemand van onder de dertig meer weet van Nederlands-Indië. Er zijn er die denken aan een vakantieoord, anderen aan een tropisch zwemparadijs.'
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten